گاهی سکوت، گویاتر از تکلم و فریاد است.

گاهی «نبودن» روشن ترین دلیل «حضور» است.

گاهی نام آوری در بی نامی و گمنامی است.

گاهی بقاء و زندگی جاودانه را، با خطی از حماسه و خون، نقش می زنند.

گاهی ردای سرخ شهادت - این جامه ی بلند خدایی - یک آیه است، آیه ی بودن یک شاهد است، شاهد «ایمان».

آری ... در قلب نسلها و زمانها، در پهنه ی زمین.

اینگونه زنده اند شهیدان...