000000;">خرما نتوان خورد از این خار که کشتیم

000000;">

000000;"> دیبا نتوان بافت از این پشم که رشتیم

000000;">                                                 بر لوح معاصی خط عذری نکشیدیم

000000;">                                                  پهلوی کبایر حسناتی ننوشتیم

000000;">ما کشته ی نفسیم و صد آوخ که برآید

000000;">از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم؟!

000000;">                                                افسوس بر این عمر گرانمایه که بگذشت

000000;">                                                 ما از سر تقصیر و خطا در نگذشتیم

000000;">دنیا که در او مرد خدا گل نسرشته است

000000;">نامرد که ماییم، چرا دل بسرشتیم؟

000000;">                                                 ایشان چو ملخ در پس زانوی ریاضت

000000;">                                                 ما، مور میان بسته روان بر در و دشتیم

000000;">پیری و جوانی پی هم چون شب و روزند

000000;">ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

000000;">                                                  واماندگی اندر پس دیوار طبیعت

000000;">                                                 حیف است دریغا که در صلح، بهشتیم

000000;">چون مرغ بر این کنگره تا کی بتوان خواند؟

000000;">یک روز نگه کن که بر این کنگره خشتیم

000000;">                                                  ما را عجب ار پشت و پناهی بود آن روز

000000;">                                                  کامروز کسی را نه پناهیم و نه پشتیم

000000;">گر خواجه شفاعت بکند روز قیامت

000000;">شاید که ز مشاطه نرنجیم که زشتیم

000000;">                                                باشد که عنایت برسد ورنه مپندار

000000;">                                                با این عمل دوزخیان کاهل بهشتیم

000000;">سعدی مگر از خرمن اقبال بزرگان

000000;">یک خوشه ببخشند که ما تخم نکشتیم