انجمن یاران منتظر
عنوان موضوع :صفات الشیعه
نویسنده :پیروعاشورا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏
حديث اوّل‏
(1) ابو بصير گفت: امام صادق عليه السّلام فرمود:
شيعيان ما پرهيزكار:، كوشا در كار خير، وفادار، امانتدار و اهل زهد و عبادتند. در هر شبانه روز، پنجاه و يك ركعت نماز مى‏گزارند. شبها را [به عبادت‏] بيدارند و روزها را روزه مى‏گيرند. زكات مالشان را مى‏دهند و حجّ خانه خدا را بجا مى‏آورند و از هر كار حرامى دورى مى‏كنند.
حديث دوّم‏
(1) حسين بن خالد گفت: حضرت رضا عليه السّلام فرمود:
شيعيان ما، تسليم امر ما هستند، سخنان ما را مى‏پذيرند و با دشمنان ما مخالفند. پس هر كس اين گونه نباشد، از ما نيست.
حديث سوم‏
(2) ابان بن عثمان گفت: امام صادق عليه السّلام فرمود:
هر كس تقيه نمى‏كند، دين ندارد، و هر كس پرهيز از گناه نمى‏كند ايمان ندارد.
حديث چهارم‏
(1) مفضّل بن عمر گفت: امام صادق عليه السّلام فرمود:
دروغ مى‏گويد كسى كه گمان مى‏كند از شيعيان ماست، در حالى كه به غير ما تمسّك مى‏جويد.
حديث پنجم‏
(2) پسر ابى نجران گفت: از امام رضا عليه السّلام شنيدم كه فرمود:
هر كس با شيعيان ما دشمنى ورزد، با ما دشمنى ورزيده، و هر كس شيعيان ما را دوست بدارد، ما را دوست داشته، چون آنها از ما هستند و از سرشت ما خلق شده‏اند.
هر كس آنان را دوست بدارد، از ماست، و هر كس آنها را دشمن بدارد، از ما نيست. شيعيان ما به نور خدايى مى‏نگرند و در رحمت خداوند غوطه‏ورند و به كرامت الهى رستگارند. هيچ يك از شيعيان ما مريض نمى‏شود مگر اين كه ما به خاطر بيمارى او بيمار مى‏شويم، و مغموم و اندوهگين نمى‏شود مگر اين كه ما به خاطر غم و غصه‏اش اندوهناك مى‏شويم، و شاد نمى‏شود مگر اين كه ما به خاطر شادى‏اش فرحناك مى‏شويم. هيچ يك از شيعيان ما، در هر كجا كه باشد، چه در مشرق و چه در مغرب، از ما پنهان و غايب نيست. هر كدام از آنها از دنيا برود و از خود قرضى بجا گذارد، اداى آن بر عهده ماست و اگر مالى از خود بجا گذارد، تعلّق به وارثانش دارد. شيعيان ما كسانى هستند كه نماز بر پا مى‏دارند، زكات مى‏دهند، حجّ خانه خدا را بجا مى‏آورند،
 (1) ماه رمضان روزه مى‏گيرند، اهل بيت پيامبر را دوست مى‏دارند و از دشمنانشان بيزارى مى‏جويند. آنها اهل ايمان و تقوى و اهل ورع و پرهيزكاريند. هر كس [مقاله‏] آنها را نپذيرد، [دين‏] خدا را نپذيرفته و هر كس به آنها طعنه زند و سرزنششان نمايد، خدا را سرزنش كرده، چون اينها بندگان حقيقى خداوند و اولياى راستين او هستند.
به خدا سوگند، هر يك از آنها در جماعتى مثل قبيله ربيعه و مضر [كه به زيادى نفرات در عرب مشهورند] شفاعت مى‏كند و خداوند شفاعت او را در باره آنها مى‏پذيرد و اين، براى كرامتى است كه اينان در پيشگاه خدا دارند.
حديث ششم‏
(2) محمّد بن حمران گفت: امام صادق عليه السّلام فرمود:
هر كس كلمه طيبه «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» را با اخلاص بگويد، داخل بهشت مى‏شود و اخلاصش به اين است كه «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ»، او را از آنچه خداوند حرام كرده است باز دارد.
حديث هفتم‏
(1) زيد بن ارقم گفت: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود:
هر كس «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» را با اخلاص بگويد، داخل بهشت مى‏شود و اخلاصش به اين است كه «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ»، او را از آنچه خداوند حرام كرده است باز دارد.
حديث هشتم‏
(2) ابو عبيده حذّاء گفت: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه فرمود:
هنگامى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مكّه را فتح كرد، بر كوه صفا رفت و [با صداى بلند] فرمود: اى فرزندان هاشم، اى فرزندان عبد المطّلب، همانا من رسول خدا به سوى شما هستم و نسبت به شما دلسوز و مهربانم.
نگوييد محمّد از ماست، [زيرا] به خدا سوگند، دوستان من، از بين شما و غير شما، تنها پرهيزكارانند.
 (1) آگاه باشيد، من شما را در روز قيامت نخواهم شناخت، زيرا در حالى به نزد من مى‏آييد كه [محبّت و تعلّقات‏] دنيا را به دوش مى‏كشيد، و [بر خلاف شما] عده‏اى از مردم مى‏آيند كه [توشه‏] آخرت را با خود حمل مى‏كنند.
آگاه باشيد، من بين خودم و شما، و بين خدا و شما، عذر و بهانه‏اى باقى نگذاشتم. همانا من مسئول عمل خودم هستم و شما نيز در گرو عمل خودتان هستيد.
حديث نهم‏
(2) محمّد بن قيس از امام باقر عليه السّلام از پدرش از جدّش از امير المؤمنين عليه السّلام نقل كرد كه آن حضرت فرمود:
همنشينى با افراد شرور، بدگمانى به نيكان را به دنبال دارد و همنشينى با نيكان، افراد شرور را به خوبان ملحق مى‏كند و همنشينى زشتكاران با نيكان، زشتكاران را به خوبان ملحق مى‏سازد. پس هر كس، امرش بر شما مشتبه شد و از دينش آگاهى نداشتيد، به همنشينانش نگاه كنيد، اگر اهل ديانت بودند، او هم بر دين خداست، و اگر اهل ديانت نبودند، او نيز بهره‏اى از دين ندارد.
 (1) همانا رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مى‏فرمود: هر كس ايمان به خدا و روز قيامت دارد، هرگز با هيچ كافرى، برادرى [و دوستى‏] نمى‏كند و با هيچ زشتكارى، همنشينى نمى‏نمايد.
هر كس با كافرى برادرى [و دوستى‏] نمايد و يا با فاجر و زشتكارى همنشينى كند، خود او نيز كافر و فاجر است.
حديث دهم‏
(2) ابن فضال گفت: از حضرت رضا عليه السّلام شنيدم كه فرمود:
هر كس به كسى كه از ما بريده است بپيوندد، يا با كسى كه به ما پيوسته است، قطع رابطه نمايد، يا مدح و ستايش از كسى كند كه بر ما عيب مى‏گيرد، يا گرامى بدارد كسى را كه با ما مخالف است، از ما نيست و ما هم از او نيستيم.
 
صفات الشیعه ترجمه توحدی صفحه19تا31