خداوندا !

روزگارانی ست عقل و دل همسفراند ....

عقل گام برمی دارد و دل همره او .....

اطمینان است حاصل بودن باهمشان

آنجا که گفتی: (یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی)

چه زیباست آسوده خاطر به سمت تو آمدن .....

نه بازور ، نه با تنهایی

ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی

راضی ، راضی از عمل ، از درس از معرفت
فادخلی فی عبادی ..... عبودیتی با آرامش و رضایت....

عبودیتی که دیدن تو را حاصل می شود.....

اما باز مانعی ست این همسفر ناشایست

مزاج را آلوده کرده و نفس و ذهن را تاریکی بخشیده .....

سخت شده دیدنت ....

سخت خداوند !

اما توخود گفتی : خود را بشناسم ، تو راخواهم شناخت.....

از بیراهه به راه می آیم...

هرچه ببینم جز تونیست و همه را از تو خواهم دید

فاینما تولوا فثم وجه الله

وحـــــده وحـــــده وحــــده

نفس اطمینان می یابد ، ارجعی چشیده می شود

و فادخلی به دنبال آن خواهد آمد

آن وقت تنها تویی ....

تو خداوند ............

ای نزدیکتر از