راه چـاره نداره ، اشـکای غربـت من

داغ هفتاد و دو گل ، شد حسین قسمت من

 

به خدا یادم نمی ره گریـه و آه رباب

نمی دونی چی کشیدم توی مجلس شراب

 

سوخت دلم با تب تو ، خیزران و لب تو ، کاش می مرد زینب تو

 

----------------------

 

بعد از اون غروب غم ، دل من خونه هنوز

مثه زلـف تو رویِ ، نی پریشـونه هنـوز

 

وقتی بوی سیب سرخ پیچید تو دشت کربلا

می دیدم سر حسینم و رو اوج نیزه ها

 

امون از کرب و بلا ، که تن خون خدا ، موند به زیر دست و پا

 

« حسین دار و ندار دل من ، شهید بی غسل و کفن »