008000;">بسم الله الرحمن الرحیم

008000;">الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ
وَالْعَنْ أعْداءَهُم أجْمَعِینَ

لطفا قطع کننده زنجیر نباشید!

داستان غربت امام زمان از زبان دکتر علی هراتیان:

آقای من! می خواهم غربتت را حکایت کنم، غربتی که دوازده قرن است ریشه دوانیده، غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته، غربتی که حتی برای برخی از محبانت غریب و ناشناخته است، غربتی که اجداد طاهرینت پیش از تولد تو بر آن گریسته اند. من از تصور این غربت و غم ناتوانم. از کجا آغاز کنم؟ از خود بگویم یا از دیگران؟ از نسل های گذشته بگویم یا از نسل های امروز؟ از دوستان شکوه کنم یا از دشمنان؟ از عوام گلایه کنم یا از خواص؟ از آنانی بگویم که دستان پدرانه و مهربانت را خونریز معرفی می کنند؟ یا از آنها که چنان برق شمشیرت را به رخ می کشند که حتی دوستانت را از ظهورت می ترسانند؟ از آنها که تو را به دوردست ها تبعید می کنند و تو را دست نیافتنی جلوه می دهند؟ از آنها که به نام تو مردم را به دکه های خویش فرا می خوانند؟ از آنها که تو را آنگونه که خود می پسندند و نه آنگونه که هستی و می خواهی، نشان می دهند؟ آنها که غیبتت را به منزله نبودنت تلقی می کنند؟ خدایا عجب حجاب ضخیمی، چه غربت عجیبی؟!!!

یکی از علمای وارسته و برجسته ی نجف به کربلای معلّی مشرّف می شود و در حرم مطهّر حضرت سیّد الشّهدا به محضر حضرت مهدی علیه السلام شرف یاب می گردد. امام زمان به او می فرماید:

« فلانی ببین این جا که ـ ( در کنار ضریح جدّ غریبم و زیر گنبد طلای آن) دعا مستجاب است ـ مردم به فکر من نیستند و برای فرج من دعا نمی کنند.»

سپس آن حضرت تصرّف ولایتی می فرمایند و آن عالم ربّانی خواسته های مردم را می شنود که هرکدام برای حوایج خصوصی خود دعا می کنند.
منبع: کتاب اشتی با امام عصر.نویسنده : علی هراتیان

وجود ظلم و ستم و تباهی در عصر غیبت و نزدیک به ظهور مهدی موعود از مسائلی است که مربوط به ظرف زمانی ظهور است نه شرط ظهور، انتظار فرج، اصلاح خود و جامعه و تلاش و مجاهدت برای پیشبرد اهداف اسلام، تقوا و همدلی شیعیان و عدالت خواهی است که زمینه ظهور را فراهم می کند و چنین شخصی را که منتظر واقعی است در صف یاران حضرت قرار می دهد.
و من الله توفیق, التماس دعا, یا حق