دنیاست چو قطره ایّ و ، دریا زهرا کی فرصت جلوه دارد اینجا ، زهرا قدرش بود امروز نهان چون دیروز هنگامه کند و لیک فردا ، زهرا خالق چو کتاب خلقت انشا فرمود عالم چو الفبا شد و معنا ، زهرا احمد که خدا گفت به مدحش : لولاک کی می شدی آفریده ، لولا ، زهرا طاها و علی دو بیکران دریایند وآن برزخ ما بین دو دریا زهرا او سرّ خدا و لیلة القدر نبی است خیر دو سرا ، درخت طوبی ، زهرا بر تخت جلال ، از همه والاتر بر مسند افتخار ، یکتا ، زهرا در آل کسا محور شخصیّتهاست مابین اَب و بَعل و بنیها ، زهرا سر سلسله ی نسل پیمبر کوثر سرچشمه ی نور چشم طاها ، زهرا تنها نه همین مادر سبطین است او فرمود نبی : اُمّ ابیها ، زهرا آن پایه که دیروز پیمبر بنهاد امروز نگهداشته بر پا ، زهرا از احمد و مرتضی چه باقی مانَد از مجمعشان شود چو منها ، زهرا حرمت بنگر که در صفوف محشر یک زن نبود سواره الا زهرا هنگام شفاعت چو رسد روز جزا کافی است برای شیعه ، تنها ، زهرا حیف است ( حسانا ) که در آتش سوزد آن شیعه که ورد اوست : زهرا ، زهرا