من همانی هستم که وقت وبی وقت مزاحمت میشوم.
همانی که وقتی دلش میگیرد و بغضش می ترکد،می آید سراغت.
من همانی ام که همیشه دعاهای عجیب وغریب می کند و
چشم هایش را می بندد و می گوید :
من این حرف هاسرم نمی شود،باید دعایم رامستجاب کنی!
همانی که گاهی لج می کند و گاهی خودش رابرایت لوس...
همانی که نمازهایش یکی درمیان قضا می شود و کلی روزهای نگرفته دارد!
همانی که بعضی وقتها پشت سر مردم حرف می زند..
گاهی بد جنس می شود،گاهی هم خودخواه!
حالا یادت آمد من که هستم؟! معبودمن!
سالیانیست مرا راهی صحرای پراز رنگ وفریب کرده ای
تادرآن سیر کنم و تو رابیابم وباتو عاشقی و بندگی کنم...
آن وقت که مرافرستادی،پاک وسبحان بودم..
اما حال پرازرنگ دنیاشده ام.!
آن روز خودبه من گفتی تاهمیشه درکنارتو هستم
مرا فراموش مکن.،،.اما امروز یاد همه هستم جز تو....
خـــــدای من پشیمانم.حلالم کــــن