ايستگاه طالقاني سوار مترو شده بود، مي خواست سعدي پياده شه،
مـترو هم خيلي شلوغ بود...
کم کم موج جمعيت بردش به ته واگن...
مترو که رسيد به سعدي، اومد بره ديد سيلي از جمعيت جلومه...
هي از اين ور هي از اونور سعي کرد خودشو برسونه به در که يهو يه موج ديگه اومد، رفت سر جاي قبليش، قطار حرکت کرد....

بغل دستيش گفت: ميخواستي پياده شي؟
گفت: آره، ولي نتونستم.
خنديد و گفت که اينجوري نميشه، منم ايستگاه بعد پياده ميشم. نگاه کن ياد بگير و بيا دنبالم
رسيديم به ايستگاه، شروع کرد:
داداش
حاجي
آقا برو کنــــــــاااااار
دارم بالا ميااااااارم
اووووغ اوووووغ.........

يه لحظه تـَجلي حضرت موسي و عصاش رو ديدم
جمعيت از ترس به اينور اونور پرت ميشدند و جاده اي نوراني باز شده بود به بيرون :))))))