انجمن یاران منتظر
عنوان موضوع :دستانی که خیال را قابل لمس می‌کنند
نویسنده :وحید زنجانی


مطالب مرتبط

از لائوس با عشق: جواهرات ساخته شده از بمب‌های جنگ ویتنام
انگشترهای خانه‌به دوش
بخش : صنایع دستی

انگشترهای خانه‌به دوش

درخت روبی: نام تجاری جدید برای پروژه‌های لوازم میز، مبلمان و معماری
ب

 

تخیل انسان انتها ندارد!

از قاب‌های سنتی موبایل و آی‌پد که طرح‌هایی از تذهیب روی آن‌هاست تا نقاشی روی پرده‌ای از جنس ابریشم دیده می‌شوند و هدف این است که دنیای سرد دستگاه‌های دیجیتالی، کمی گرم شود و به سنت‌های پیوند بخورد، این‌ها حاصل کار دستان هنرمندان خیال‌پردازی است که برای ماندگاری صنایع دستی تلاش می‌کنند.

به گزارش خبرنگار بخش صنایع دستی ایسنا، به‌نظر می‌رسد نمایشگاه صنایع دستی «دستان خیال‌پرداز» که با هدف آشنایی مردم با صنایع دستی برگزار شده، آن‌طور که خالقان آثار فکر می‌کردند، مورد استقبال قرار نگرفته است؛ اما با این وجود حُسن‌هایی دارد از جمله، درد دل کردن هنرمندان با هم، تا به بهانه این نمایشگاه، کمی از دغدغه‌های کاری‌شان در صنایع دستی با هم بگویند.

کرشمه، تبسم، شکوفه و ... شیشه‌هایی هستند که خالق اثر، روح خود را در آن‌ها دمیده و نتوانسته است برای‌شان قیمتی تعیین کند و در نهایت، روی برگه توضیحات آن‌ها نوشته، «فروشی نیست».

در بخش دیگری از این نمایشگاه، فرید فرقانی، هنر فراموش‌شده‌ی رشته‌ی «مینای خانه بندی» را در معرض نمایش گذاشته و کارهایش را از 300 هزار تا 18 میلیون تومان قیمت‌گذاری کرده است.

وی در این‌باره گفت: تا چنین نمایشگاه‌هایی نباشد، عموم مردم نمی‌توانند با هنر آشنا شوند. در سطح کشور فقط من مینای خانه بندی را انجام می‌دهم و اگر نتوانم در چنین نمایشگاه‌هایی کارم را عرضه کنم، مردم با این هنر آشنا نمی‌شوند.

فرقانی به‌مدت چهارماه، روزی 12 ساعت کار کرده تا یک قندان را مینای خانه بندی کند و قیمت 18 میلیون تومان را برای اثر در نظر گرفته است.

این هنرمند درباره‌ی استقبال مخاطبان از نمایشگاه نیز اظهار کرد: نمایشگاه در روز افتتاحیه، بازدیدکننده زیادی داشت؛ اما در طول هفته، بسیار خلوت بود. به‌طوری که اغلب حوصله ما سر می‌رود و شروع به قدم زدن می‌کنیم. به نظرم به جای تبلیغ چیپس و پفک باید این نمایشگاه صنایع دستی را تبلیغ می‌کردند.

مدیرکل توسعه و ترویج صنایع دستی نیز درباره‌ی رویکرد نمایشگاه «دستان خیال‌پرداز» گفت: این نمایشگاه نگاه ترویجی به معرفی و آشنایی مردم با هنرهای سنتی و صنایع دستی دارد. ما در حوزه معاونت، نمایشگاه‌های متفاوتی برگزار می‌کنیم. نمایشگاهی با نام بازرگانی داریم که توجه به فروش صنایع دستی و نگاه به حوزه متوسط جامعه دارد تا مردم بتوانند به‌طور مستقیم از هنرمندان خرید کنند.

عبدالمجید شریف‌زاده ادامه داد: یکسری نمایشگاه‌ها را هم داریم که عمدتا در خارج از کشور برگزار می‌شود و جنبه معرفی هنرهای سنتی و صنایع دستی و تمدن ایران را دارد و در عین حال، اگر فروشی هم صورت بگیرد به نفع هنرمندی است که در این نمایشگاه حضور یافته است. در حقیقت، آنچه ما به دنبال آن هستیم معرفی هنرهای سنتی و ایجاد تعامل بین هنرمندان و اقشار مختلف جامعه، همچنین تبیین یک گفتمان مناسب برای تخصصی‌تر کردن هنرهای سنتی، معرفی هنرهای از یاد رفته و همین‌طور بازخوردهایی است که هنرمند از اقشار مختلف می‌گیرد.

او اظهار کرد: نمایشگاه «دستان خیال‌پرداز» که در خانه هنرمندان برگزار می‌شود، از جمله نمایشگاه‌هایی است که برای دومین سال برگزار شده است. در این نمایشگاه بحث فروش آثار در اولویت نیست. نمایشگاه‌های ترویجی ما در فضاهای گوناگون و جاهای مختلف برگزار شده است. خانه هنرمندان یک محیط کاملا مشخص فرهنگی و هنری است و آدم‌هایی که آنجا حضور پیدا می‌کنند عموما فرهیخته هستند، یا خودشان هنرمندند یا با اقشار هنری در ارتباط هستند و هنرهای مختلف را می‌شناسند.

وی گفت: نگاه ما معرفی هنرهای سنتی به این گروه بود. در واقع، ما هنرهایی را در خانه هنرمندان به نمایش گذاشتیم که از نظر تکنیکی وجهه‌ی کاملا خوبی دارند و از نظر زیبایی‌شناسی در حد مناسب هستند و از نظر خلاقیت و نوآوری مباحث تازه‌ای را معرفی می‌کنند یا هنرهایی در حال فراموشی هستند و ما باید هرچه زودتر آن‌ها را معرفی کنیم.

شریف‌زاده ادامه داد: وقتی این افراد از نزدیک با چنین هنرهایی آشنا می‌شوند خودشان مبلغانی برای هنرهای دستی و سنتی می‌شوند، چون خودشان آدم‌های هنرمند و فرهیخته‌ای هستند و جامعه به نظرات آن‌ها توجه می‌کند. در عین حال می‌توانند نقطه‌نظرات و انتظارات خود را بیان کنند. هدف ما از آنچه در این نمایشگاه عرضه کرده‌ایم، نه برای فروش، بلکه برای معرفی صنایع دستی و گرفتن بازخورد از جامعه است.

او با بیان این‌که ما در قیمت‌گذاری صنایع دستی دخالتی نداشته‌ایم، گفت: این قیمت‌ها را هنرمندان گذاشته‌اند که البته می‌تواند یک بازخورد به دنبال داشته باشد مثلا هنرمند می‌گوید، قیمت اثر من 50 میلیون تومان است و بعد متوجه می‌شود این قیمت خریدار دارد یا خیر.

شریف‌زاده همچنین درباره برگزاری این نمایشگاه در سال‌های آینده، بیان کرد: برگزاری چنین نمایشگاهایی لازمه حوزه هنرهای سنتی و صنایع دستی است و به همان ترتیبی که نیاز به فروش آثار هنری و صنایع دستی داریم، در عین حال نیاز به معرفی و ترویج آن هم داریم و باید این اتفاق بیفتد. ما به‌دلیل فضای محدودی که در خانه هنرمندان داشتیم نتوانستیم بسیاری از رشته‌های دیگر را به نمایش بگذاریم، چون ما هنرمندان قابل دیگری هم در سطح کشور داریم که می‌توانیم آن‌ها را هم معرفی کنیم. امیدواریم بتوانیم این نمایشگاه‌ها را در مکان‌های مختلف برگزار و از هنرمندان دیگر هم برای معرفی آثار استفاده کنیم.

صادق کیانی هم که هنرمند اهل اصفهان است، معتقد است: نمایشگاه، محل فروش نیست، محلی تبلیغی برای گفتمان و تعامل است تا بتوان از فضایی که به وجود آمده است، استفاده کرد.

زهرا اسلامی که حکاک سنگ‌های قیمتی است نیز گفت: بازدید مردم از نمایشگاه نسبتا خوب بوده است و کسانی که به نمایشگاه آمدند، فکر می‌کردند چنین هنرمندانی در قید حیات نیستند، اما کارهای آن‌ها را اینجا دیدند.

محسن سعیدی‌منش هم کارهای حکاکی روی سنگ خود را ارائه کرده و از سفارش‌هایی که در نمایشگاه گرفته، احساس رضایت می‌کند.

او به خبرنگار ایسنا گفت: ای کاش 10 درصد اهمیتی که به فوتبال می‌دهند، به هنرمند هم داده می‌شد، یک فوتبالیست فقط چند سال ستاره است، اما هرچه از عمر یک هنرمند می‌گذرد، در کارش استادتر می‌شود و کار بهتری را ارائه می‌کند.

سمیه مشایخی هم هنرمند دیگری است که کارهایی از مشبک - منبت چوب را به‌نمایش گذاشته و معتقد است، مردم تا حدود کمی با صنایع دستی در این نمایشگاه آشنا شدند.

او بیان کرد: متأسفانه مردم بیشتر، کار کاربردی را می‌پسندند. بسیاری از مردم ما حاضرند میلیون‌ها تومان پول بدهند تا یک کریستال را در خانه بگذارند، اما سمت کار فرهنگی نمی‌روند، چون هنوز فرهنگ آن جا نیفتاده است. در کل، توقع داشتم استقبال از چنین نمایشگاهی در خانه هنرمندان بیش از این باشد.

یکی از بازدیدکنندگان «دستان خیال‌پرداز» که از دیدن صنایع دستی نمایش داده‌شده به وجد آمده بود، به خبرنگار ایسنا گفت: کارهایی که ارائه شده، همه زیبا هستند و مشخص است که زحمت زیادی برای آن‌ها کشیده شده، اما قیمت‌هایی که روی آثار گذاشته شده، بالاست و مثلا من توانایی خرید یکی از کارها را هم ندارم، اما از دیدن آن‌ها لذت بردم.

مرد 42 ساله‌ای هم که از طریق یکی از دوستانش متوجه برپایی چنین نمایشگاهی شده بود، اظهار کرد: من از هیچ کدام کارهای هنری اینجا سر درنمی‌آورم، اما می‌دانم که کارهای زیبایی هستند.