وقتي بعد از شانزده سال جنازه ي محمدرضا را سالم از خاك در آورده بودند صدام گفته بود:
اين جنازه نبايد به اين شكل به ايران برود. پيكر پاك محمد رضا را سه ماه در آفتاب گذاشتند
تا شناسايي نشود، ولي جسد سالم مانده بود.

حتي روي جسد پودر مخصوص تخريب جسد ريختند كه خاصيتش اين بود كه
استخوان هاي جسد هم از بين مي برد ولي باز هم جسد سالم مانده بود.
وقتي گروه تفحص جنازه ي محمد رضا را دريافت مي كردند سرهنگ عراقي
كه در آنجا حضور داشته گريه مي كرده و گفته: ما چه افرادي را كشتيم!

مادر شهيد مي گويد موقع دفن محمد رضا، حاج حسين كاجي به من گفت:
«شما مي دانيد چرا بدن او سالم است؟» گفتم:«از بس ايشان خوب و با خدا بود.»

ولي حاج حسين گفت: «راز سالم ماندن ايشان در چهار چيز است:
هيچ وقت نماز شب ايشان ترك نمي شد؛ مداومت بر غسل جمعه داشت؛
دائما با وضو بود و اينكه هر وقت زيارت عاشورا خوانده مي شد،
ما با چفيه هايمان اشكمان را پاك مي كرديم ولي ايشان با دست اشكهايش را مي گرفت
و به بدنش مي ماليد و جالب اينكه جمعه وقتي براي ما آب مي آوردند،
ايشان آب را نميخورد و آن را براي غسل نگه مي داشت. »

در معبد عشق جان فدا بايد كرد  يعني به حسين اقتدا بايد كرد
بي سر به لقاء يار بايد رفتن  ديني است كه اينگونه ادا بايد كرد