ff0000;">اين چه مسلمانى ‏ است كه من و شما داريم ؟؟

شهید مطهری:
اين چه مسلمانى ‏ است كه من و شما داريم و كبائر محرّمات اسلامى را هم مرتكب می‏شويم؟
قرآن ديگر چقدر در مورد همين معصيت رايج ميان ما، يعنى غيبت كردن و تهمت زدن داد بكشد؟! به خدا قسم انسان از اينهمه تهمت هايى كه ميان مردم است تعجب میکند. میدانيد تهمت يعنى چه؟ ما دو گناه كبيره درجه يك داريم: يكى از آنها دروغ گفتن است و ديگرى غيبت كردن.
گناه كبيره يعنى گناهى كه انسان به وسيله آن استحقاق جهنم رفتن را پيدا مىیكند. لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً ايُحِبُّ احَدُكُم انْ يَأْكُلَ لَحْمَ اخيهِ مَيْتاً «2»
مردم! غيبت يكديگر را نكنيد. آيا هيچيك از شما دوست دارد كه گوشت برادر مسلمانش را در حالى كه مرده است بخورد؟! گوشت مرده چقدر تنفّرآور است، خصوصاً اگر انسانْ مرده را بشناسد و دوستش بوده باشد.
ديگر بالاتر از اين تعبير هم هست؟ تهمت يعنى دروغ به علاوه غيبت؛ يعنى دو گناه‏ كه با همديگر توأم شوند اسمش میشود تهمت، و چقدر در ميان ما تهمت زدن رايج است!
بعضى از ما كه مىیخواهيم مقدسى كنيم، يك «میگويند» اول حرفمان می‏اوريم. مثلًا شخصى به يك نفر تهمتى زده، میخواهيم از گردن خودمان رد كنيم، خيال میکنيم كه سر خدا را هم می‏شود كلاه گذاشت! مىیگوييم: مىیگويند فلانى چنين است، میگويند فلان جا چنين است. ديگرى از ما میشنود و در جاى ديگر میگويد: میگويند چنين، و بعد می‏گويد: خوب، من كه نگفتم، من میگويم ديگران گفته ‏اند كه اين‏طور است. قرآن جلوى اين را هم گرفته است، اين را هم يك گناه بزرگ شمرده است، میگويد: انَّ الَّذينَ يُحِبّونَ انْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِى الَّذينَ امَنوا لَهُمْ عَذابٌ اليمٌ «1»
آنان كه دوست دارند در ميان مردم حرف زشتى درباره فرد مؤمنى، افراد مؤمنى، يك مؤسسه ايمانى شيوع پيدا كند [برايشان عذاب دردناكى است.]
اگر از يك احمقى يا مغرضى يا كسى كه معلوم است كه ريشه حرفش در كجاست درباره كسى حرفى شنيديد، حق نداريد بگوييد «شنيده‏ام»، «میگويند». خود اين «میگويند» ها اشاعه دادن فحشاست.
مجموعه‏ آثار استاد شهيد مطهرى، ج‏23، ص: 561