غدیر روزی است که فلق از خوشحالی دست بر دامن زمین کشید,روزی است که
 
خورشید در قلمرو خودایستاد نوری بر دامن آسمان کشید.ابرها به این سو وآن سو
 
می رفتندوخود نمایی می کردند.رودها خروشان می شدند.صخره ها یکدیگر را در
 
آغوش می کشیدند و منتظر بودند که پیامبر قدم های مبارکش را بالای سرآن ها
 
بگذارد.باد می رقصید و این خبر را به ابرو مه و خورشید می سپرد .
 
ابرو مه و خورشید دست به دست یکدیگر دادند و این خبر را به باران گفتند:
 
قطره باران بر روی غنچه ای افتاد غنچه از خوشحالی شگفت ,ماهی ها باز شدن
 
ناگهانی غنچه را دیدند و خبر را فهمیدند.پیامبر به بالای صخره رفت و علی (ع)
 
را با خود بالا برد دستان او را گرفت و بالا برد.طبیعت غوغایی به پا کردو شکر
 
خدا را گفت.