عملیات والفجر مقدماتی

تقریبا سه ماه پس از عملیات محرم، لشکرهای ایران، از جمله لشکر علی بن ابیطالب(ع)، لشکر ولی عصر(عج)،لشکر5نصرو لشکر25کربلابه همراه جهادگران گیلان واصفهان وقوای قرارگاه یکم و... درمنطقه عملیاتی جنوب فکه سازماندهی می شوند. به خاطر بعد مسافت، از نیروهای زرهی نیز در عملیات استفاده می شود.

ستون پنجم که در جبهه نفوذ کرده، مکان وزمان عملیات را به دشمن گزارش می دهد. ماهواره های شناسایی غرب نیز از محل تجمع نیروهای ایران باخبر می شوند. شوروی، اسرائیل وفرانسه با اهدای جنگ افزارهای سنگین و گوناگون و برزیل با تحویل خودروهای متعدد و آلمان وایتالیا با دادن موشکهای ضدزره و عربستان وکویت با پرداخت هزینه های سنگین جنگ، سودان ومصر واردن با اعزام اجباری نیرو نقش خود را برای نجات صدام از مهلکه جنگ ایفا می کنند ودراین شرایط است که عملیات والفجر مقدماتی انجام می شود:

بسم الله الرحمن الرحیم
 

ولا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم.
 

اللهم ایاک نعبد وایاک نستعین. قد قوی ما انا فیه. ففرج عنا یا کریم. یاالله،یا الله،یاالله.
 

به مظلومیت علی اصغر وبه ذوالفقار ولی مومنین(ع) وقهاریت رب العالمین به پیش.
 

این پیام و رمز مبارک در ساعت 21/30 دقیقه 61/11/18 در منطقه عملیاتی فکه-تنگه چزابه با هدف انهدام نیروهای دشمن و دسترسی به نقاط عمقی خاک عراق توسط برادر محسن رضایی،فرمانده کل سپاه پاسداران و سرتیپ صیاد شیرازی، فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران از قرارگاه فرماندهی در حالی که جمعی از مسوٌولان و ائمه جمعه از جمله آیت الله موسوی اردبیلی(رئیس قوه قضاییه)، آیت الله ملکوتی(امام جمعه تبریز)، آیت الله طاهری(امام جمعه اصفهان)،. مهندس میرحسین موسوی نخست وزیر وقت، شهید حجت الاسلام محلاتی نماینده امام در سپاه پاسداران، ائمه جمعه شهرهای باختران و وزرایراه وترابری وبهداشت ودرمان حضور دارند،به نیروهای تحت امر صادر می شود.

رزمندگان اسلام متشکل از سپاه وارتش  با شنیدن رمز مبارک عملیات از جایگاههای خود خارج شده وبه سمت دشمن یورش می برند. این در حالی است که بعضی از محورها کاملا ساکت است.

نیروها،تپه های رملی را پشت سر گذاشته وبه نخستین میدان می رسند.تخریبچی های از جان گذشته به سرعت وترد عمل می شوند وبا خنثی کردن مینهای مختلف معابر را برای عبور نیروها باز می کنند. رزمندگان جنوب منطقه عملیاتی، از منطقه تنگه چزابه تا پاسگاه رشیدیه، زودتر از همه قدم در دژهای دفاعی بعثیان می گذارند و نیروهای خط شکن لحظه به لحظه اوضاع را به اطلاع قرارگاه خاتم الانبیا(ص)  می رسانند.

جنگ با موانع

عملیات والفجر مقدماتی را باید جنگ موانع نامید، زیرا که دشمن بعثی پس از دریافت ضربات متعدد در عملیات گذشته و وحشت از حملات گسترده ایران به ایجاد موانع مختلف در مقابل مواضع خود می پردازد.

در این منطقه نیز با اطلاع از موقعیت عملیات، نزدیک یک سال روی مستحکم کردن منطقه کار می کند. در مقابل مواضع دفاعی خود ایجاد مانع می کند و آن را به دژی نفوذ ناپذیر تبدیل می سازد. از جمله می توان به موانع زیر در منطقه مورد نظر اشاره کرد.

دشمن در پشت منطقه رمل و میدانهای مین قدیمی، دست به ایجاد مین جدید به عمق یک کیلومتر می زند و پس از آن با کار گذاشتن سیمهای خاردار حلقوی، میدان مین دیگری با عمق 300 تا400 متر ایجاد می کند.

در پشت این میدان، سنگرهای کمین اجتماعی 60 تا 70 نفره احداث کرده وپس از آن کانالی پر از آب به عمق 4 متر و به عرض شش متر به وجود می آورد.

مجددا با کار گذاشتن سیم خاردار، سه ردیف میدان مین به عمق 400 تا 500 متر تعبیه می کند و پس از آن هم کانالی مشابه کانال اول احداث ودر پشت کانال دوم سیم خاردارهای چادری کار می گذارند ودر پشت آن  چند نوار مین والمر وچند خودرو به شکل زیگزاگ قرار می دهد.در پشت تمامی این دژ دفاعی، کالیبرهای تیربار سنگین دوشکا به کار گرفته می شود تا نیروهای درگیر در میدان مین و دیگر موانع را با آتش بسیار قتل عام کنند. با این موانع، دشمن تلاش می کند نفوذ نیروهای اسلام را به مواضع خود سد کند و یا در صورت حمله،آنها را قتل عام نماید. درعملیات فتح المبین دشمن بااطلاع ازحمله ایران، با اقدامات بازدارنده  توانست از وقوع این حملات در 22بهمن جلوگیری و آن را تا فروردین سال61 عقب اندازد، ولی این بار با حمایتهای کارشناسی حامیان غربی خود، با ایجاد موانع ودام به مقابله با نیروهای اسلام برمی خیزد.حمله  ازسه محوربه دژهای دفاعی دشمن آغاز می شود ورزمندگان اسلام تمامی تلاش خود را به کار می گیرند تا موانع را از سر راه بردارند. در این میان آتشبارهای عراق، گلوله باران بسیارسنگین خود را آغاز می کنند وتیربارها از هر طرف آتش پرحجم خودرا به سوی نیروهای ایرانی می گشایند.

به رغم گلوله باران سنگین و موانع بسیار مستحکم، خطوط مقدم دشمن در معرض سقوط قرار می گیرد و لشکر علی بن ابی طالب(ع) دژ دفاعی عراق را شکسته و به سمت جاده بصره-العماره یورش می برد.

در منطقه طاووسیه و رشیدیه، یک تیپ کامل از مزدوران سودانی، مصری، یمنی واردنی مورد حمله قرار می گیرند. آنها وقتی می بینند نیروهای اسلام از نیروهای متعدد گذشته وبه سوی آنها یورش آورده اند، اسلحه های خودرا زمین می گذارندو پس ازدادن تعدادی اسیر،کشته ومجروح راه فرار را درپیش می گیرند.

نبرد شدت گرفته ونیروهای جهادسازندگی در زیر گلوله باران دشمن به حمایت رزمندگان برخاسته وسواربر وسایل نقلیه سنگین، اقدام به پیشروی می کنند.نیروهای جهاد در تیپ یک لشکر25 کربلا سازماندهی شده ودر قالب نیروهای خط شکن، مانند دیگر نیروها خود را به دژهای دفاعی بعثیان می زنند. لشکرهای نصر خراسان و ولی عصر(عج)خوزستان در میان آتش سنگین، خطوط دشمن را تصرف می کنند.

گردان حمزه از لشکر25کربلا، پس از ادغام با نیروهای ارتش و لشکر ولی عصر، درزیرآتش گسترده وبی امان عراقیها موفق می شود با فرماندهی و هدایت خوب، خط دفاعی عراقیها را درمدت ده دقیقه فرو بریزد.  فرماندهان باکفایت این یگانها با کاردانی و زیرکی تمام نیروهای تحت امر خود را هدایت می کنندو زمانی که خطوط اول دشمن شکسته می شود، از قرارگاه دستور تصرف خاکریز دوم نیز می رسد.این در حالی است که نیروها در میان دژهای دفاعی قرار گرفته اند واز هر طرف گلوله های توپ وخمپاره وکاتیوشا و ضدهوایی به سویشان شلیک می شود.

نیروهای تخریب به دلیل آتش گسترده طرفین نمی توانند معبری باز کنند. از طرفی آرایش نیروهای عمل کننده بر هم ریخته وراه نفوذ به هدف با بن بست مواجه می شود. میدانهای مین این بار بر خلاف چند عملیات گذشته به خاطر گستردگی، مانع نفوذ رزمندگان اسلام می شود وهمه را زمینگیر می کند.

در محور گردان حمزه تعدادی از رزمندگان بسیجی خودرا به فرماندهان گردان می رسانند واز فرمانده، با اخلاص تمام تقاضا می کنند که اجازه دهد روی مین بروند وراه را برای نیروهای عمل کننده باز کنند.

فرمانده گردان حمزه که تا این لحظات با ایثارگری و جانبازی مشکلات فراوان یگان را برطرف وتا چند قدمی شهادت گام می گذارد، در مقابل اخلاص وایمان بسیجیهای عاشق سر تعظیم فرود می آورد. لحظات بسختی می گذردو مسوٌولان تمامی سعی خود را به کار می گیرند تا آرایش مورد نظر به دست آید.     

در سمت چپ منطقه درگیری، گردان حمزه از لشکر علی بن ابی طالب(ع) موفق می شود به خط اول دشمن نفوذ کند.خط اول دشمن شکسته می شود و رزمندگان اسلام به انهدام مواضع برای دسترسی به نقاط عمقی می پردازند.با روشن شدن هوا، عملیات دچار اختلال می شود. از آنجا که بعضی از نیروها نمی توانند یکدیگر را باز یابند و جناحین خود را پر کنند، دستور توقف عملیات صادر می شود.

برای تثبی موقعیت، نیروهای جهاد به همراه تعدادی از رزمندگان در مقابل آتش شدید توپخانه و حملات هوایی، جانفشانی می کنند و به احداث پناهگاه وخاکریز می پردازند. در یک محور، یک افسر وسرباز دشمن به خیال حضور نیروهای خودی، وارد منطقه نیروهای جهاد می شوند وبه اسارت درمی آیند.

به رغم دژهای دفاعی بسیار سنگین، رزمندگان اسلام مکوفق می شوند تعدادی زیادی از جنگ افزارهای بعثیان را منهدم وچند پاسگاه عراقی وایرانی را آزاد سازند.

این عملیات نشان می دهد که دشمن از عملیات گذشته رزمندگان تجربه ها کسب کرده وبه تحکیم مواضع خود از راه ایجادموانع مختلف پرداخته وآرایش جدیدی گرفته است.

در نفوذ ناپذیری میادین مین وتله های انفجاری و دژهای دفاعی منطقه همین بس که اسرای عملیات اظهار می دارند که خود آنها در حالت عادی جرأت نزدیک شدن به این منطقه را نداشته اند.

نتایج عملیات
 

مناطق آزاد شده:   پاسگاههای آزاد شده ایرانی سوبله، صفریه، رشیدیه، طاووسیه. پاسگاههای عراقی وهب، کرامه وصفریه.

تجهیزات منهدم شده دشمن: 5 فروند هواپیما. بیش از 80دستگاه تانک ونفربر. بیش از 120 دستگاه خودرو نظامی. تعداد زیادی سلاح سبک ونیمه سنگین.

یگانهای منهدم شده دشمن: تیپ 12 از لشکر3 زرهی شامل گردانهای قادسیه، قطبیه، معتصم و گردان 3 مکانیزه. تیپ 702 پیاده از لشکر14. گردانهای المثنی والانتصار. یک گردان از تیپ 505 و گردان کماندویی حطین.

تعداد کشته وزخمی دشمن: بیش از 4500 نفر.

تعداد اسرا: 120 نفر

وسعت منطقه عملیاتی : 300 کلیومتر مربع