حکایت من حکایت کسی است

که عاشق دریا بود اما قایقی نداشت

دلباخته سفر بود اما همسفر نداشت

حکایت من حکایت کسی است که

زخم داشت و ننالید

رفاقت کرد و رفیقی ندید

مثل پرنده ای که دلش هوای آسمان داشت

اما دربند صیاد بود

روي تخته سنگي نوشته شده بود:

اگر جواني عاشق شد چه کند؟

من هم زير آن نوشتم: بايد صبر کند.

 براي بار دوم که از آنجا گذر کردم

زير نوشته ي من کسي نوشته بود:

 اگر صبر نداشته باشد چه کند؟

 من هم با بي حوصلگي نوشتم:

 بميرد بهتر است.

براي بار سوم که از آنجا عبور مي کردم.

 انتظار داشتم زير نوشته من نوشته اي باشد.

 اما زير تخته سنگ جواني را مرده يافتم...