۳- صیحه ی آسمانی :
از مجموع روایات در باب نداهای آسمانی بر می آید که این ندا ها دو نوعند :
۱- یک دسته جزء نشانه های غیر حتمی اند مثل ندای آسمانی در ماه رجب
۲- یک دسته جزء نشانه های حتمی ظهورند مثل دو صیحه ی آسمانی که در یک روز از ماه رمضان واقع می شوند.
امام باقر(ع) می فرماید:
لابد من هاتین الصوتین قبل خروج القائم صوت من السماء و هو صوت جبرئیل و صوت من الارض و هو صوت ابلیس اللعین.
کتاب الغیبه – شیخ طوسی
حتما قبل از ظهور قائم(عج) این دو صوت شنیده می شودیکی از آسمان که صدای جبرئیل است و دیگری از زمین صدای شیطان لعین است.
امام صادق در دنباله ی آیه ی:
واستمع یوم ینادی المنادی من مکان قریب یوم یسمعون الصیحه القائم من السماء و ذلک یوم الخروج.
آنگاه که منادی از مکانی نزدیک ندا می دهد گوش فرا دار…) می فرمایند:
ینادی المنادی باسم القائم و اسم ابیه علیهماالسلام و الصیحه فی هذه الایه صیحه القائم من السماء و دلک یوم الخروج.
تفسیر قمی
«منادی با نام حضرت قائم و نام پدرش ندا سر می دهد و صیحه در این آیه همان بانگ آسمانی و صیحه زمان قیام حضرت است و آن روز روز خزوج قائم است.»
در روایتی پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: مفاد و مضمون این آیه چنین است:
ایها الناس قطع عنکم مده الجبارین و ولی الامر خیرامه محمد فالحقوا بمکه.
کتاب الاختصاص – شیخ مفید
هان ای مردم مهلت ستمگران به پایان رسیده و بهترین امت محمد(ص) به پیشوایی برگزیده شد٬ خود را در مکه به او برسانید.
امام باقر می فرمایند:«منادی آسمانی در ابتدای روز بانگ می زند ای مردم! آگاه باشید حق با علی(ع) و شیعیان اوست وشیطان لعنه الله درآخر روز صدا می زند حق با سفیانی و پیروان اوست.»
ارشاد- شیخ مفید
آشکار شدن علائم ظهور امام زمان بعضی از علائم ظهور+ سخنرانی 
