آخرین ارسال ها |
نوار پیام ها |
مدیریت پیام ها |
نمایش موضوع به شکل عادی | |||
اطلاعات نویسنده |
آداب تلاوت قرآن كريم
شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۵ ۱۱:۰۰ بعد از ظهر
[#6]
|
||
بانو
شماره عضویت :
499
حالت :
ارسال ها :
4733
محل سکونت : :
حریم قدس
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
1105
دعوت شدگان :
1
اعتبار کاربر :
74582
پسند ها :
4202
تشکر شده : 5426
|
آيا قرآن خواندن در حال راه رفتن اشكال دارد؟ قرآن «ذكر الله» است و چنان كه امام صادق(ع) فرمودهاند: «ذكر خداوند در هر حالى خوب است.»[45] قرائت قرآن در حال حركت يا ايستاده چنانچه موجب بىاحترامى به آن نشود، اشكال ندارد. در روايات تنها از قرآن خواندن در برخى مكانها و حالتها نهى شده كه به بعضى از آن موارد اشاره مىكنيم: 1. در ركوع نماز; 2. در سجده نماز; 3. در دستشويى (مكان آلوده); 4. در حمام; 5.در حالت جنابت; 6. زن در حال نفاس; 7. زن در حال حيض.[46] از جمله آداب تلاوت قرآن، نشستن همچون نمازگزار به صورت دو زانو و با ادب و رو به قبله و... مىباشد،[47] كه بهتر است رعايت گردد. در هر روز انسان بايد چند آيه قرآن بخواند؟ هر مقدار بتواند بخواند، خوب است. به چند روايت از امامان معصوم(ع) در اين باره اشاره مىكنيم: 1. محمد بن عبدالله مىگويد: «به امام صادق(ع) گفتم: من قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: من خوش ندارم كه در كمتر از يك ماه آن را بخوانى.»[48] 2. على بن حمزه مىگويد: «از امام صادق(ع) پرسيدم: در ماه رمضان همه قرآن را در يك شب بخوانم؟ فرمود: نه. گفتم: در دو شب؟ فرمود: نه. گفتم: در سه شب؟ فرمود: آرى. و با دست خود اشاره كرد [يعنى بخوان]».[49] 3. حسن بن خالد مىگويد: «به امام صادق(ع) گفتم: در چند روز قرآن را بخوانم؟ فرمود: آن را پنج بخش بخوان [روزى شش جزء] يا هفت بخش بخوان [در هفتروز] امّا نزد من قرآنى است كه چهارده جزوه دارد[ يعنى در چهارده روز ختممىشود]».[50] 4. امام صادق(ع) مىفرمايد: «قرآن، عهد و پيمان خداوند با بندگانش است، پس براى شخص مسلمان شايسته است كه با دقت در عهد و پيمان او[ خدا] نظر كند و هرروز پنجاه آيه از آن را بخواند.»[51] با توجه به اين روايات، هر چه بيشتر قرآن بخوانيم بهتر است و دست كم شايسته است هر مسلمان روزى پنجاه آيه از قرآن بخواند. در بعضى از مجالس قرآنى وقتى كه سورههاى يس و طه خوانده مىشود، حضار در مجلس صلوات مىفرستند. آيا اين دو كلمه (يس و طه) از اسماى مقدس پيامبراسلام(ص) است يا خير؟ در حديثى از امام صادق(ع) آمده: «طه، از اسامى رسول گرامى اسلام(ص) است ومعناى آن يا طالب الحق، الهادى اليه مىباشد»; يعنى اى كسى كه طالب حقى و بهسوى آن هدايت كننداى. از حديث بر مىآيد كه «طه» مركب از دو حرف رمزى است: «طا» اشاره به «طالب الحق» و «ها» اشاره به «هادى اليه» دارد. اين كلمه به تدريج به صورت اسم خاص، براى پيامبر(ص) در آمده است، تا آنجا كه آل پيامبر(ص) را نيز «آلطه» مىگويند و از حضرت مهدى(عج) در دعاى ندبه «يابن طه» تعبير شده است.[52] در مورد «يس» رواياتى وارد شده كه «يس» نام ديگر پيامبر اسلام، حضرت محمد(ص) است.[53] مردم برخى از مناطق، وقتى قرآن را در ماه مبارك رمضان ختم مىكنند، مقيدند كه ختم بايد تا شب بيست و هفتم ماه مبارك تمام شود و بعد از ختم نيز مقيدند كه دعايى خوانده شود و اين ختم به قول خودشان، تحويل ميت شده و به روحش فرستاده مىشود و اگر چنين دعايى خوانده نشود، ثواب ختم به ميت نمىرسد. آيا در اين مورد روايت و حديثى داريم؟ زمان ختم قرآن در 27 روز، مربوط به آداب و رسوم مردم است و زير بناى روايى براى آن مشاهده نشد. اگر دعايى كه پس از ختم خوانده مىشود از اهلبيت(ع) روايت شده باشد، خواندن آن مستحب است، ولى به رسيدن ثواب آن به ميت ربطى ندارد و در اينباره تنها نيّت قارى قرآن كافى است. در سوره مباركه توبه، آيا اگر كسى خواست قرآن بخواند و ابتداى قرائتش، آيات3 به بعد باشد، مىتواند «بسماللهالرحمنالرحيم» بگويد يا خير؟ و توضيح دهيد كه «بسمالله...» نگفتن در سوره توبه به سبب آيهاول است يا اينكه در همه آيات بايد رعايت شود؟ بسم الله (بسماللهالرحمنالرحيم) در ابتداى سورهها مطابق نظر تمامى علماى اماميه، خود يك آيه و جزء سوره محسوب مىشود و بايد در آغاز هر سوره خوانده شود; بهجز سوره توبه كه بسم ا لله ندارد. در ميان سورهها، نيز خواندن بسمله براى تيمن و تبرك مستحب است، به ويژه، هنگامى كه آيه با نام پروردگار (به صورت ظاهر يا ضمير) آغاز گردد و يا آيه در شرح نعمات الهى، اوصاف مؤمنان و... باشد. اين مطلب از آيه اول سوره علق نيز قابل استفاده است.[54] ترك بسمله در آغاز سوره برائت به جهت آيه اول آن است كه با بيزارى خدا از مشركان آغاز گشته و مناسبتى با رحمت الهى ندارد.[55] بنابراين هر گاه قرائت قرآن را از ابتداى سوره توبه يا از آيههاى ميانى آن آغازيديم، گفتن بسم الله به قصد تيمن و تبرك و شروع قرائت با بسم الله، مستحب است. طريقه ختم سوره يس، واقعه و الرحمن چگونه است؟ در مورد ختم سورهها روشهايى نقل شده كه دليل آن برخى رواياتِ ضعيف است و در مورد برخى ديگر روايات صحيحى را نيافتيم، ليكن جهت اطلاع كسانى كه قصد ختم اين سورهها را با روش مخصوصشان دارند، برخى از اين روشها را نقلمىكنيم: 1. از جمله روشهاى ختم سوره يس عبارت است از اينكه سوره را پس از صدبار ذكر صلوات بخوانيد و در سه قسمت سوره، حاجات را به خاطر آوريد: يكى بعد از «امام مبين»; ديگرى بعد از «فى فلك يسبحون»; سوم بعد از «سلامٌ قولاً من ربٍّ رحيم» كه رسيديد آن را سى و چهار يا چهارده يا هفت مرتبه بخوانيد و پس از اتمام سوره، اين دعا را بخوانيد: سبحان المفرج عن كل محزون، سبحان المخلّص عن كل مشحون، سبحان المنفّس عن كل مديون، سبحان العاصم عن كل مكنون، سبحان من جعل خزائنه بين الكاف و النون، سبحان من اذا اراد شيئا أن يقول له كن فيكون، سبحان الذى بيده ملكوت كل شئ و اليه ترجعون بعد بگوييد: اللهم افتح لى ابواب رحمتك و ابواب خزائنك بحق سورة يس و تفضلك و كرمك يا ارحم الراحمين سپس صد بار بگوييد: يامفرج الهم و حاجاتتان را بخواهيد. 2. از جمله روشهاى ختم سوره واقعه عبارت است از اينكه ابتدا بايد از شب شنبه خواندن سوره را آغاز و هر شب سه مرتبه بخوانيد و تا مدت پنج هفته ادامه دهيد. قبل از آغاز سوره، هر شب اين دعا را نيز بخوانيد: اللهم ارزقنا رزقاً واسعاً حلالاً طيّباً من غير كدٍّ و اسْتجب دعوتى من غير ردّ و اعوذ بك من فضيحتى الفقر و الدين و ادفع عنّى هذين بحقّ الامامين السبطين الحسن و الحسين برحمتك يا ارحم الراحمين. 3. در مورد ختم سوره الرحمن روش خاصى نيافتيم كه به صورت مستقل نقل شده باشد; ليكن به دو نكته مىتوان اشاره كرد: يكى اينكه نقل كردهاند به جهت استجابت دعا هفت سوره را در ايام هفته هر كدام را روزى چهارده مرتبه بدون كم و زياد بخوانيد: شنبه سوره «فتح»، يكشنبه سوره «يس»، دوشنبه «واقعه»، سهشنبه «الرحمن»، چهارشنبه «جنّ»، پنجشنبه «ملك» و جمعه «سجده»; دوم اينكه: هنگام ختم سوره الرحمن، وقتى به آيات (فباىّ آلاء ربّكما تكذّبان) رسيديد، به دنبال آن بگوييد: لا بِشَىْء مِنْ آلائِكَ رَبِّ اُكَذِّبْ.[56] [45]. وسائل الشيعه، ج1، ص310. [46]. بحارالانوار، ج89، ص130. [47]. يوسف على بديرى، حق القرآن الكريم على الناس، ص62. [48]. الكافى، ج2، ص616. [49]. همان. [50]. همان، ص437ـ439. [51]. وسائل الشيعه، ج4، ص846. [52]. تفسير نمونه، ج13، ص157. [53]. نورالثقلين، ج4، ص374ـ375. [54]. موسوى بلده، حلية القرآن، ص142. [55]. تفسير نمونه، ج7، ص373ـ374. [56]. الكافى، ج3، ص429; ثواب الاعمال، ص116 و بحارالانوار، ج89، ص306. [57]. زركشى مىگويد: «حديث صحيح از پيامبر رسيده كه مستحب است قرآن با صدا [جهر] خوانده شود.» (البرهان، ج1، ص463). |
||
|