دیلمی میگوید: زهرا(س) ماجرای خود را به تفصیل بیان فرموده است. از جمله فرمود:

«... سپس قنفذ را با عمر بن خطاب و خالد بن ولید به خانه ما فرستادند 
تا پسرعمویم علی را برای بیعت زیانبار خود به سقیفه بنیساعده بیرون برند. 
علی كه مشغول انجام وصیّت رسول خدا(ص)،درباره همسران او، 
تألیف قرآن و پرداخت هشتاد هزار درهم به سفارش آن حضرت بود، با آنان بیرون نرفت.
پس هیزم زیادی در مقابل در خانه ما جمع كردند 
و آتش آوردند تا خانه، و ما را به آتش كشند.
من پشت در ایستادم و آنان را به خدا و پدرم قسم دادم 
كه دست از ما بردارند و ما را یاری كنند.
عمر، تازیانه را از دست قنفذ - غلام ابوبكر - گرفت و با آن به بازویم زد، 
چنان كه تازیانه همچون بازوبند به دور بازویم حلقه زد. عمر لگدی به در كوبید 
و آن را به طرف من فشار داد و من كه آبستن بودم، به صورت روی زمین افتادم. 
آتش شعله میكشید و صورتم را میگداخت. عمر چنان به صورتم سیلی زد 
كه گوشنوارهام بر زمین افتاد و درد زایمان به سراغم آمد.
پس محسن را كشته بیگناه سقط كردم. 
این است امّتی كه میخواهد بر من نماز بخواند؟!
* در حالی كه خدا و رسول از آنان بیزاری جسته اند. من نیز از آنان برائت میجویم».*

منبع:
بحار الانوار، ج 30، ص 348 - 350، به نقل از ارشاد القلوب دیلمی.د