این روزها زیاد یاد آن مادری می افتم ک خدمت حضرت صادق علیه السلام مشرف شد و

عرضه داشت:

یابن رسول الله، پسری داشته ام ک مدتهاست از سفر بازنگشته و خیلی نگرانم...

حضرت فرمودند:

صبر کن پسرت باز می گردد.

رفت و چند روز دیگر دوباره ب محضر امام شرفیاب شد و گفت: من صبر کردم، اما چرا پسرم بازنگشته است؟

حضرت فرمودند:

مگر نگفتم صبر کن ! پسرت باز می گردد.

زن باز برگشت؛ اما از پسرش خبری نشد. باز خدمت امام رسید و همان عرض قبلی را تکرار کرد.

امام صادق علیه السلام فرمودند: مگر ب تو نگفتم صبر کن؟

مادر دیگر طاقت نیاورد و گفت:

آقاجان ! چقدر صبر کنم؟ نمی توانم صبر کنم! طاقتم تمام شده...

حضرت فرمودند:

برو ب خانه ک پسرت باز گشته است.

مادر ب خانه رفت و پسرش را در خانه دید.

خدمت امام صادق علیه السلام رسید و عرضه داشت:

یابن رسول الله!  آیا مانند رسول خدا ب شما نیز وحی نازل می شود؟

آقا امام صادق علیه السلام فرمودند:

ب من وحی نازل نشد اما " عندَ فِناء الصّبر یأتی الفرج" (صبر ک تمام بشود فرج می آید)

 

وسائل الشیعه/جلد 15/ باب استحباب الصبر فی جمیع الامور/ حدیث 20462

 

---------------------------------------

دلم نوشت:

حضرت بابای خوب عالم...

دعا کنید برای دل های یخ زده مان، دعا کنید بی صبر و بی قرار تان شویم...

اینطور ک پیداست، برای آمدن تان باید بی قرار شد...
 

اینجور بهانه ی نبودن تان را دارد این دل...