شادمانی و سرور یکی از موهبت‌های الهی است که انسان برای تجدید قوا و پدید آوردن شور و
نشاط برای کارها نیاز دارد.
شادمانی در دین اسلام اهمیت زیادی دارد به طوری که پیامبر و ائمه نیز در احادیثی به این موضوع
تاکید کرده‌اند.
پیامبر اکرم (ص) در حدیثی می‌فرمایند: زندگی در وطن، با وجود شادمانی ارزش دارد.
پیامبر اکرم (ص) در حدیثی دیگر می‌فرمایند: شوق (نشاط و میل خاطر) مرکب من است در زندگی.
امام علی (ع) می‌فرمایند: شادمانی دل را باز می‌کند و نشاط می‌آورد، اندوه جان را می‌فشرد و
بساط خوشی را در هم می‌پیچد.
امام علی (ع)در حدیثی دیگر فرمودند: اساس عقل، توان (و قدرت) است و ثمره آن شادمانی است.
امام کاظم (ع) به یحیی بن زکریا که همواره می‌گریست و نمی‌خندید، فرمودند: عیسی بن مریم هم
می‌خندید و هم می‌گریست و روش عیسی (ع) بهتر از روش یحیی (ع) بود.
خداوند متعال نیز در آیه 84 سوره انشقاق فرمودند: بهشتیان، شادمانه به سوی کسان (و دوستان
خود، در بهشت...) بازمی‌گردند.
منبع: الحیات، ترجمه محمدرضا حکیمی