ff0000;">به کودکان بی گناه غزه

 

بمب های بابا نوئل
دنیا چقدر پرت است؟
بمب ها خود را پرت میکنند
روی مدرسه ها
وآوارها
پله میشوند روی نیمکت ها
وبازور
خود را به جای بچه ها مینشانند
و روسری دخترکان را رنگ سرخ می زنند
و بچه ها
پرت میشوند به سینه دیوار هایی
که اینک افقی افتاده اند
و زمین مجروح در آغوششان گرفته است
وایت بردها
رنگشان را باخته اند
بمب ها
خود را دعوت میکنند به خانه ها
وسفره های خالی را
از گوشت واستخوان در هم گرفته انسان
لبریز میکنند
بمب ها
خود را میاندازند توی میدان
و آدم ها وماشین ها را
میفرستند به آسمان
بمب ها
بمب ها
بمب ها
خود را میبارند
و شاخه های بار آور زیتون
میشکنند در خویش
و زمین
رنگ میخورد از خون
سرخ تر از لباس بابا نوئل
که امسال
نه از راه دود کش ها وپنجره ها
که از سقف ها در میگشایند
و برای بچه های غزه
مرگ را
هدیه می آورند
درخت های مرصع کاج
همه کاش شده اند
ای کاش. ای کاش. ای کاش
صلح
این قدر
زبون گرگ - روباه ها نمیشد
که جان آدمی را
بازیچه قدرت خویش میخواهند
این بازی خیلی یک طرفه است
زنان و کودکان بی دفاع
آماج حمله ها
قدرت ها و ابر قدرت ها
ناظر و داور
همه آن ور تماشاچیان
با چشم های باز - بسته و سکوت
هورا میکشند
و بمب ها
 خودرابه همه جا می کشانند
بیمارستان ها دانشکده ها مسجد ها مدرسه ها
خانه ها ویرانه ها
دیروز
پدری خانه اش را
مادری پسرش را
و دختری عروسکش را
جهان
با سکوت
خون ها را میشست