باز هم دستم به نوشتن می رود
و احساس می کنم تمام بغض هایم را
به کاغذ سپرده ام
و این چنین است که در نبودن هایت آرامم
و من چقدر ساده ام که فکر می کنم تو فکر می کنی
من آرامم....
