از همون اول کم نیاوردم.با ضربه دکتر چنان گریه کردم
که فهمید جواب های هویه.
پی در پی شیر میخوردم و به درد دلم توجه نمیکردم.
این شد که رفتم مدرسه .قدّم از همه بلندتر بود و همه ازم حساب می بردن.هیچ وقت درس نخوندم...چون هروقت نوبت من میشد برم
پای تخته زنگ میخورد.موقع امتحان کتبی هر صفحه ای رو که باز میکردم جواب همون سوالی بود که میخاستم
این بود که سال سومو چهارم دبیرستان بودم معلمم که منو نابغه میدونست منوفرستاد المپیاد ریاضی.تو المپیاد مدال طلا بردم.آخه ورق من گمشده بود.یکی
از ورق هایی که بی اسم بود پایین افتاده بود.منم گفتم یادم رفت اسممو بنویسم.بدون کنکور وارد دانشگاه شدم.هنوز یک ترم نگذشته
بود که توی راهروی دانشگاه یک دسته عینک پیدا کردم.اومدم بشکنمش که سراسیمه خانمی خودش را به من رسانده بود و از من
که دسته عینکشو پیدا کرده بودم حسابی تشکر کرد وگفت : نیازی به تمیز کردنش نیست.زحمت نکشید.
این شد که هروقت چیزی را از زمین بر میداشتم صاحبش یهو جلوم سبز میشد
و از اینکه گم شده اش را پیدا کرده بودم کلی تشکرمی کرد.
.gif "upload/(e)"){kind=small}
بعد در دانشگاه پیچید که دختر رییس دانشگاه عاشق منجی خودش شده و تازه فهمیدم که اون دختر کیه و اون منجیکیه.روزی برای معلم برای یکی از استادام گل برده بودم.یکی از دانشجوها گل را پرت کرده بود توی حیاط .رفتم ببینم که گل کجا
افتاده.دیدم به به...
گل تو دست اون خانمه هست.
خلاصه این شد ماجرای خواستگاری ما والان هم که استاد شمام.
کسی سوالی نداره؟
ffd700;">ضمیمه : یه جک
