مفضل می‌گوید: از امام صادق ( علیه السلام ) در مورد طفل پرسیدم که
چرا بدون علت می‌خندند یا بدون درد می‌گریند؟
فرمودند: ای مفضل! هیچ طفلی نیست مگر اینکه امام را می‌بیند و با ایشان نجوا می‌کند.
علت گریه‌اش غایب شدن امام از اوست و علت خنده‌اش رو آوردن امام به اوست.
وقتی زبانش به سخن باز شد این باب بر او بسته می‌شود و بر قلبش
مُهر فراموشی زده می‌شود. ( یعنی این ماجرا را از یاد می برد )