مهلتی نداریم , کاروان کم کم به پایان مسیر عاشقانه اش نزدیک میشود , کاروان منزل ها را یک به یک پشت سر میگذارد تا غریبی و مظلومیتش را به تاریخ نشان دهد . . .
کاروان هنوز پر از سرباز است , هنوز سالار دارد , هنوز علمدار دارد , هنوز علی دارد , قاسم دارد , حبیب و محبوب دارد , امـــــــا , امان از غروب صدو پنجاه روز دیگر . . .
آن کاروان ، تنها خواهری استوار و گریان در جستجوی گمگشته اش دارد . . .