یا صاحب الزمان

پیچک وار خودم را دور نام تو می بافم

و فاصله های ممتد سکوت دلم را با اشتیاق پر میکنم از

الهی عظم البلاء

گاهی جار میزنم ،خودم را هی به پنجره می کوبم

تا

.

رها شوم

غافل از اینکه تمام پنجره ها به روی یک قفس بزرگ باز می شود

دنیا یک چیز را کم دارد....

تو را

که بیایی فریادهایی را که در حنجره رسوب شده اند، برهانی و

لکه های جا مانده از عصر جاهلیت را بزدایی

آنن نفس راحتی بکشیم

...

..

پا به پای روز های غدیر دست در دستان مبارکت می گذاریم

و آمدنت را به چشم هایی که رنگ غروب گرفته اند مژده ی دهیم

  اللهم عجل لولیک الفرج