زنگ اشتر ساز ماتم میزند شعله بر هستی عالم می زند

در صدای زنگ او ساز بلاست صحبت از ماه غم و کرب و بلاست

گوش کن تا بابی از آن وا کنم کربلای عشق را معنا کنم

کربلا یعنی به حق واصل شدن یار حق، دشمن باطل شدن

کربلا یعنی بیا جانانه شو گرد شمع حق پروانه شو

کربلا یعنی کتاب عشق حق از الف تایای او سر مشق حق

کربلا یعنی که انسی با نماز روی بر در گاه رب بی نیاز

کربلا یعنی که خون آب وضو با خدا بی واسطه در گفتگو

کربلا یعنی همیشه مکتبی تو حسینی، خواهر تو زینبی

کربلا یعنی سرا پا جان شدن در منای عاشقی قریان شدن

کربلا یعنی سر و جان باختن پل به معراج شرافت ساختن

کربلا یعنی که عاشورای خون موسم انا الیه راجعون

کربلا یعنی گل احمر شدن روی دست باغبان پرپر شدن

کربلا یعنی هم آغوش اجل تلخی مرگش نکو تر از عسل

کربلا یعنی بهار تشنگی شعله بر دل از شرار تشنگی

کربلا یعنی چو گل افروختن پیش آب از تشنه کامی سوختن

کربلا یعنی که در دریای آب تشنه اما آب کردن را جواب

کربلا یعنی فغان و زمزمه خنجر و حنجر، نگاه فاطمه

کربلا یعنی،عطش یعنی شراب خیمه و طفلان در حال فرار

کربلا یعنی که نیلی روی ماه صورت طفلان و سیلی آه آه

کربلا یعنی که حق در سلسله پاسخ اشک غریبان هلهله

کربلا یعنی شب و اخت الامام در نماز اما نماز بی قیام

کربلا یعنی که آیات حکیم یک زن و هفتاد و دو داغ عظیم

زن مگو زهرای ثانی بود او در حسین خویش فانی بود او

یک شب بی نافله زینب نداشت غیر ذکر یا حسین بر لب