بدها بگو که عقده ی دل با چه وا کنند؟

تو می روی سفر اما روايتش با ما روايتِ پر ِ سوز ، پر ز غربتش با ما

پياده رفتن ِ تا کربلا برای شما و صورتی پر ِ اشک ، آه و حسرتش با ما

شلوغی ِ حرم ِ اربعين برای شما دل و سه کنج اتاق ، اوج خلوتش با ما

ضريح در بغل و بوسه ها برای شما زهی نبود ِسعادت ، ملامتش با ما

نماز ِعشق ، بالای سر ، برای شما و سجده های ِ مکرر به تربتش با ما

خوش آن دمی که ببينم که گويدم ارباب:

دلی شکسته است اينجا ، حاجتش با ما

ff0000;">حسیــــن جـــان بازار عاشقــــی ات خیلـــی داغ است ایـــن روزها ...

به هـــرکس می رســــم بعد از ســـلام این جملـــه را می شنوم :

" الحمــــدلله فردا عـــازم کــــوی ff0000;">حسیـــــن هستم " ...

می بینـــی همـــه از اجر نوکــــریشان مــــی گویند

و با اشتیــــاق از تو سخــــن می گـــــویند

و مـــن در دنیای مجـــازی و غیرمجـــازی دل خـــوش کرده ام

به گفتن جملــــه ای : " التمـــاس دعـــا " ...

شاید از طفیل وجود عاشقانــــت سهمـــی هم باشد برای من ...

اما دیـــگر طاقـــت ندارم، خستــــه شده ام ...

نمـــی شود که همه از دعوت نامـــه ای که برایشان فرستــــاده ای

سخــــن بگویند و سهـــم من فقط حســرت باشد و حســرت ...

آخرِ هر روز سهـــم من فقط شمارش " التمـــاس دعـــا " گفتن هایی ست

که بدرقـــه ی راه عشــاقت کــــرده ام ...

دارم از دســـت مــی روم اربـــاب؛ مــرا هم دریـــاب ...







0000cd;">به تو که فکر ميکنم... چشمانم بارانی ميشود...
عصب های چشمانم انگار کربلايی شده اند...