از زمین تا اوج افلاک، نور حق می تابه
دل شیعه پر از غمه، که پسرهای فاطمه
قبرشون غرق ماتمه
گریه کن، گریه آسمون، تو به خونه خرابیمون
اشک هفت آسمون کمه
حالا که شام بقیعه تاریک و بی کوکب
تا قیامت سهم شیعه است سربند یا زینب
بدونند لشکر ستم، داره این صحن محترم
بیرق صاحب علم
این زمین جای کینه نیست، زینبیه مدینه نیست
سر میدیم پای این حرم
نداره انتها، غم آل عبا
