|
شنيدم سامره آماج غم شد |
|
اسير كينه و ظلم و ستم شد |
|
شنيدم سامره شد غرق ماتم |
|
نشسته خون به قلب قطب عالم |
|
دريغا بارگاه عسگريين |
|
امامين همامين شريفين |
|
شده ويران به دست قوم خونخوار |
|
گروه ناجوانمرد ستمكار |
|
روا باشد كه اشك خون بباريم |
|
فغان از سينه و از دل برآريم |
|
دريغا اى دريغا اى دريغا |
|
كه شد آزرده خاطر صاحب ما |
|
همان شيطان پرستانى كه پستند |
|
دل مهدى زهرا را شكستند |
|
فداى ديدگان اشكبارش |
|
به قربان دل خونين و زارش |
|
اَلا اى خسرو خوبان عالم ! |
|
دلت هرگز نگردد خانه غم |
|
تو را مى گويم اى محبوب داور! |
|
نگردد خاطرات هرگز مكدّر |
|
تو آرام دل ما شيعيانى |
|
چراغ افروز بزم عاشقانى |
|
الهى خصم غدّارت بميرد |
|
گل رويت غبار غم نگيرد |
|
بيا مولا جهان در انتظار است |
|
بيا مهدى كه دل ها بى قرار است |
|
بيا اى مرد ميدان عدالت ! |
|
درآور ريشه ظلم و ضلالت |
|
بيا با ذوالفقار مرتضايى |
|
بپا كن پرچم عدل خدايى |
|
بيا با نغمه ((الله اكبر)) |
|
بگير از روسياهان داد مادر |
|
بيا اى دشمن دنياپرستان ! |
|
فدك را باز بستان از پليدان |
|
بيا آقا كه وقت انتقام است |
|
بيا هنگام شمشير و قيام است |
|
يقين دان ((محسن صافى )) كه يزدان |
|
زند آتش به جان كينه توزان |