1.گذشته که گذشت و نيست، آينده هم که نيامده و نيست.
غصه ها مال گذشته و آينده است. حالا که گذشته و آينده نيست، پس چه غصه
اي؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.

2.هر وقت غصه دار شديد، براي خودتان و براي همه مؤمنين و مؤمنات از زنده
ها و مرده ها و آنهايي که بعدا خواهند آمد، استغفار کنيد. غصه‌دار که
مي‌شويد، گويا بدنتان چين مي‌خورد و استغفار که مي‌کنيد، اين چين ها باز
مي شود.

3.هر چه غير خداست را از دل بيرون کن. در "الا"، تشديد را محکم ادا کن،
تا اگر چيزي باقي مانده، از ريشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن گاه
"الله"را بگو همه ي دلت را تصرف کند 

4.موت را که بپذيري، همه ي غم و غصه ها مي رود و بي اثر مي شود. وقتي با
حضرت عزرائيل رفيق شوي، غصه هايت کم مي شود.

آمادگي موت خوب است، نه زود
مردن. بعد از اين آمادگي، عمر دنيا بسيار پرارزش خواهد بود. ذکر موت،
دنيا را در نظر کوچک مي کند و آخرت را بزرگ. حضرت امير عليه السلام
فرمود:يک ساعت دنيا را به همه ي آخرت نمي دهم. آمادگي بايد داشت، نه عجله براي مردن

.