800080;">برای ملاقات شخصی به یکی از بیمارستان های روانی رفتیم.
بیرون بیمارستان غلغله بود. چند نفر سر جای پارک  

800080;">ماشین دست به یقه بودند.  

800080;">چند راننده مسافرکش سر مسافر با هم دعوا داشتند 

800080;"> و بستگان همدیگر را مورد لطف  

800080;">قرار  می‏دارند

800080;">وارد حیاط بیمارستان که شدیم، دیدیم جایی است آرام  

800080;">و پردرخت. بیماران روی نیمکت‎‏ها نشسته بودند  

800080;">و با ملاقات کنندگان گفت‏‎وگو می‏‎کردند.

800080;">بیماری از کنار ما بلند شد و با کمال ادب گفت:  

800080;">من می‏‎روم روی نیمکت دیگری می‏‎نشینم که شما  

800080;">راحت‏‎تر بتوانید صحبت کنید.

800080;">پروانه زیبایی روی زمین نشسته بود. بیماری پروانه را  

800080;">نگاه می‏کرد

800080;"> و نگران بود که زیر پا له شود. 

800080;"> 
آمد آهسته پروانه را برداشت و کف دستش  

800080;">گذاشت تا پروازکندو برود.

800080;">ما بالاخره نفهمیدیم بیمارستان روانی  

800080;">این‏‎ور دیوار است  یا آن‏‎ور دیوار  .