انجمن یاران منتظر
عنوان موضوع :نام شهید؛ آشنای جانمان...
نویسنده :سکوت
آغاز می کنیم با ff0000;">نام شهید، آشنای جانمان؛ همیشه آنچه با شنیدن نام شهید به خاطرمان می آید، آخر قضیه است: کسی که با
اختیار،همه چیزش ، جان شیرینش را در راه خدا می بازد. ولی آیا تا به حال به این اندیشیده ایم که شهید و شهادت ، حقیقتی
است که با طی مسیر به ظهور می رسد؟ مسیری که شروع و تولد می خواهد، و تلاش و حرکت، و نهایت کمالش همان
جان بازی ای است که می دانیم.
این ، فرموده ی سرخیل شهیدان وطنمان است که : " که شهادت راهی است پر رمز و راز که تا خود انسان نرود
و آن را نچشد، نمی فهمد که چیست و چگونه است و چطور آن را باید پیمود."
و ما چون از این مسیر غافلیم که چیست و یا مثل کوفی ها از روی احساس و عاطفه، آرزوی شهادت می کنیم
و یا در خود لیاقت شهادت را نمی بینیم و این میدان سراسر فیض و رحمت خداوند را به دیگران تقدیم می کنیم وعقب می نشینیم؛
که: ما کجا و شهادت در راه خدا کجا!
اما چرا غافلیم و قانع از مقام شهادت؛ مقامی شهادت؛ مقامی که هم جوار با انبیاست: زنده است به زنده بودن خدایی،
نه زنده بودنی مثل زندگی من و تو وحتی آدم های خوب و شایسته! خلاصه پیش خداست و می خورد از روزی "احلی من العسل"
که ملکوتیان می دانند چیست. شیرینی شهادت، شهود یار را، همواره یادآور شویم، تا اگر مسیرش دشوار به نظر آمد، پا پس نکشیم
و با طلبی صادقانه، پا برجا بمانیم.
اما الفاظ و مفاهیم را کنار بگذلریم، که گلزار های ما پر است از شهیدان پرپر شده، از هر قشر و سن و شهری؛که باب بهانه را
برروی ما بستند و شهادت را تصویر گری کردند برایمان. ما با شهید ، بیش از این حرف ها آشنا و مانوسیم؛ که از آغاز تولد
دینمان اسلام، شهید نیز متولد شد و بطن دین، با خون بالید و استحکام یافت. راستی که چقدر شاهراه شهادت را برای ما، واضح
و نورانی ترسیم کردند؛ و نشان دادند که این راه تا استقرار حکومت عدل خلیفه ی خداوند، ادامه خواهد داشت؛8b4513;"> تا انتهای تاریخ!