008000;">تو مي آيي و مهرباني ات را ميان ما تقسيم مي كني.

مي آيي واز آدينه براي ما سخن مي گويي. مي آيي و فصل صلوات راشكوفا مي كني.

تو مي آيي ا همه جا را از ابريشم باران بلاغت معنا كني و قمري هاي پاكي و خلوص را بر شانه هاي اعمال ما بنشاني.

تو مي آيي تا مارا به قله هاي بيداري ببري. مي آيي تا ما را با پل هاي آسماني آشنا كني.

مي آيي تا به ما بگويي كه مزرعه سبز سخاوتت، هميشه از آن ماست.

تو مي آيي تا ما را به پايان انتظار، رهنمون شوي. مي آيي تا ما را«پي آواز حقيقت» بدواني.

مي آيي تا چشم دل ما روشن وبلورين شود.

اي صاحب الزمان؛ زمين ما تشنه ي عدالت توست. قايق غزل هاي ما، قافيه هاي شور وشعور را، از سرزمين هاي دور،به سمت

نگاه تو مي آورد و گوش هاي ما؛گوش به زنگ ها؛ مشتاق شنيدن صداي سفر يوسف زهراست.

اي عزيز دل و جان ها و جهان؛ما به يك روز سپيد، چشم دل دوخته ايم.

لب گلخانه ي نور؛ قدم سبز تو را منتظريم.