000080;">امام خمینی هـدفها و آرمانها و هـر آنچه را که مـی بایــست ابـلاغ کنـد؛ گفته بـود و در عمـل نیز تـمام هستیـش را بـرای تحقق هـمان هـدفها بـکار گرفته بـود. اینک در آستـانه نیمه خرداد سـال ۱۳۶۸ خـود را آماده ملاقات عزیزی می‌کرد که تمام عمرش را برای جلب رضای او صرف کرده بـود و قامتش جز در بـرابـر او؛ در مـقابل هیچ قدرتی خـم نشده؛ و چشـمانش جز برای او گریه نکرده بـود. سروده‌های عارفانه اش همه حاکی از درد فـراق و بیان عطـش لحظه وصال محبوب بـود. و اینک‌ایـن لحظه شکـوهمنـد بـرای او؛ و جانــکاه و تحمل ناپذیر بـرای پیروانـش؛ فـرا مـی رسید. او خـود در وصیتنامه اش نـوشـته است : با دلی آرام و قلبـی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوی جایگاه ابــدی سفر می‌کنـم و به دعای خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خدای رحمن و رحیـم می‌خـواهـم که عذرم را در کوتاهی خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت‌امـیدوارم که عذرم را در کـوتاهی‌ها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و بـا قــدرت و تصمیـم و اراده بــه پیش بروند.
000080;">شگفت آنکه امام خمینـی در یکـی از غزلیاتـش که چنـد سال قبل از رحلت سروده است :
000080;">انتظار فرج از نیمه خرداد کشم سالها می‌گذرد حادثه‌ها می‌آید
000080;">ساعت ۲۰/ ۲۲ بعداز ظهر روز شنبه سیزدهـم خرداد ماه سـال ۱۳۶۸ لحظه وصال بـود. قــلبـی از کار ایستـاد که میلیـونها قلــب را بـه نور خدا و معنـویت احـیا کرده بـود. بــه وسیله دوربین مخفـی‌ای که تـوسط دوستان‌امــام در بیمارستان نصب شده بـود روزهای بیماری و جریان عمل و لحظه لقای حق ضبط شده است. وقتی که گوشه‌هایـی از حالات معنوی و آرامـش امام در‌ایـن‌ایـام از تلویزیون پخـش شـد غوغایی در دلها بر افکند که وصف آن جــز با بودن در آن فضا ممکـن نیست. لبها دائمـا به ذکـر خـدا در حـرکت بود.
000080;">در آخرین شب زندگی و در حالی که چند عمل جراحی سخت و طولانی در سن ۸۷ سالگی تحمل کرده بود و در حالیکه چندیـن سرم به دستهای مبارکـش وصل بـود نافله شب می‌خـواند و قرآن تلاوت مـی کرد. در ساعات آخر؛ طمانینه و آرامشی ملکـوتـی داشـت و مـرتبا شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم را زمـزمه مـی کـرد و بـا چنیـن حــالتی بـود که روحـش به ملکـوت اعلی پرواز کرد. وقتی که خبر رحلت‌امــام منتشر شـد؛ گـویـی زلزله‌ای عظیـم رخ داده است؛ بغضها تـرکیـد و سرتاسر ایران و همـه کانـونهایـی کـه در جـهان بـا نام و پیام امام خمینـی آشـنا بـودنـد یــکپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد. هیچ قلـم و بیـانـی قـادر نیست ابعاد حـادثه را و امواج احساسات غیر قابل کنترل مردم را در آن روزها تـوصیف کند.
000080;">مـردم‌ایـران و مسلمانان انقلابی؛ حق داشتـند این چنیـن ضجه کـنند و صحنه‌هایی پدید آورند که در تاریخ نمونه‌ای بـدیـن حجم و عظـمت برای آن سراغ نداریـم. آنان کسـی را از دست داده بـودند کـه عـزت پـایمال شـده شان را بـاز گـردانده بود؛ دست شاهان ستمگر ودستهای غارتگران آمریکایی و غربـی را از سرزمینشان کـوتاه کرده بود؛ اسلام را احــیا کـرده بــود؛ مسلمـیـن را عــزت بـخـشـیـده بـــود؛ جمهـوری اسلامـی را بـر پـا کـرده بـود؛ رو در روی همـه قـدرتهای جهـنمـی و شیـطانـی دنـیا ایستاده بـود و ده سال در بـرابـر صـدها تـوطئه برانـدازی و طـرح کـودتا و آشـوب و فتنه داخلـی و خارجـی مقاومت کرده بود و ۸ سـال دفـاعی را فـرمانـدهـی کرده بـود که در جبهه مقابلـش دشمنـی قـرار داشت که آشکارا از سـوی هر دو قـدرت بزرگ شرق و غرب حمایت همه جانبه مـی شـد. مردم؛ رهبر محبـوب و مرجع دینـی خـود و منادی اسلام راستیـن را از دست داده بـودند.
000080;">شایـد کسانـی که قـادر به درک و هضـم‌ایـن مفاهیـم نیستنـد؛ اگـر حالات مردم را در فیـلمهای مـراسـم تودیع و تشییع و خاکسپاری پیکر مطهر امام خمینـی مشاهده کنـنـد و خـبر مرگ دهها تـن که در مقابل سنگینـی‌ایـن حادثه تاب تحمـل نیـاورده و قـلبـشان از کار ایستـاده بـود را بشنـوند و پیکرهایی که یکـی پـس از دیـگری از شـدت تـاثـر بیهوش شـده؛ بر روی دسـتها در‌امـواج جمعـیت به سـوی درمانگاهها روانه می‌شـدند را در فیلمها و عکسها ببیننـد، در تفسیر‌ایـن واقعیتها درمانده شوند.
000080;">امـا آنـانکه عشـق را مـی شنـاسنـد و تجـربـه کـرده انـد، مشکلـی نـخواهند داشت. حقیقـتا مردم ایران عاشق امام خمینی بـودند و چـه شعار زیبا و گـویایی در سالگرد رحلتـش انتخاب کرده بـودند که:
000080;">عشق به خمینـی عشق به همه خوبیهاست.
000080;">روز چهاردهم خرداد ۱۳۶۸؛ مجلس خبرگان رهبری تشکیل گردیـد و پـس از قرائت وصیتنامه‌امـام خمینی تـوسـط حضرت آیـه الله خامنه‌ای که دو ساعت و نیـم طـول کشید؛ بحث و تبـادل نظر برای تعییـن جانشینـی امام خمینـی و رهبر انقلاب اسلامـی آغاز شد و پـس از چندیـن ساعت سـرانجام حضرت آیـه الله خامنه‌ای (رئیـس جمهور وقت) که خود از شـاگـردان‌امـام خمینـی ـ سلام‌الله‌علیه ـ و از چهره‌های درخشـان انقلاب اسلامـی و از یـاوران قیـام ۱۵ خـرداد بـود و در تـمـام دوران نهضت‌امـام درهمـه فـراز و نشیبها در جـمع دیگـر یــاوران انـقلاب جـانبـازی کرده بود؛ به اتفاق آرا برای‌ایـن رسالـت خطیر بـرگـزیده شد. سالها بـود که غـربیـها و عوامل تحت حمایتشان در داخل کشـور که از شکست دادن‌امـام مایـوس شـده بـودند وعده زمان مرگ‌امـام را می‌دادند.
000080;">اما هـوشمندی ملت ایران و انتخاب سریع و شایسته خـبرگان و حمایـت فـرزنـدان و پیـروان‌امـام همه امیدهای ضـد انقلاب را بـر بـاد دادنـد و نه تنها رحلت‌امـام پایان راه او نبـود بلکه در واقع عصر امام خمینـی در پهـنه‌ای وسیعـتر از گـذشـته آغاز شده بـود. مگر اندیشه و خـوبی و معنویت و حقیقت می‌میرد؟ روز و شـب پانزدهـم خرداد ۶۸ میلونها نفر از مردم تهران و سـوگوارانی که از شهرها و روستاها آمـده بـودند؛ در محل مصلای بـزرگ تهـران اجتماع کردنـد تـا بـرای آخـریـن بـار با پیکر مطهر مـردی که بـا قیـامش قـامت خمیـده ارزشها و کرامتها را در عصر سیاه ستـم استـوار کرده و در دنـیا نهـضتـی از خـدا خواهی و باز گشت به فطرت انسانی آغاز کرده بود؛ وداع کنند.
000080;">هیچ اثری از تشریـفات بـی روح مـرسـوم در مراسـم رسمی نبـود. همه چیز، بسیجی و مردمی وعاشقانه بـود. پیـکر پاک و سبز پوش‌امـام بـر بـالای بـلنـدی و در حلـقه میلیـونها نفـر از جمعیت مـاتـم زده چـون نگینی می‌درخشید. هر کس به زبان خویـش با امامـش زمـزمه می‌کرد و اشک مـی ریخت. سـرتاسـر‌اتـوبان و راههای منتهی به مصلـی مملـو از جمیعت سیاهپوش بود.
000080;">پـرچمهای عزا بـر در و دیـورا شهر آویخته و آوای قرآن از تمام مساجد و مراکـز و ادارات و مـنازل به گـوش مـی رسیـد. شـب کـه فـرا رسیـد هزاران شمع بیاد مشعلـی که‌امـام افـروخـته است؛ در بـیابـان مصلـی و تپه هـای اطـراف آن روشـن شـد. خـانـواده هـای داغدار گرداگرد شمعـها نشسته و چشمانشان بر بلندای نـورانـی دوخته شـده بود.
000080;">فریاد یا حسیـن بسیجیان که احساس یتیمی مـی کـردنـد و بــر سـر و سینه مـی زدنـد فـضا را عـاشـورایـی کرده بـود. بـاور اینـکـه دیـگر صدای دلنشیـن امام خمینـی را در حسینیه جماران نخـواهند شنید؛ طاقتـها را بـرده بـود. مـردم شـب را در کـنار پیـکـر‌امـام بـه صبـح رسانیدند. در نخستین ساعت بامداد شانزدهم خــرداد؛ میلیونها تـن به امامت آیه الله العظمـی گلپایگانی رحمة‌الله‌علیه با چشمانی اشکبار برپیکر امام نماز گزاردند.
000080;">انبـوهی جمعیت و شکوه حماسه حضـور مـردم در روز ورود امام خمـینی به کشـور در ۱۲ بهمـن ۱۳۵۷ و تـکـرار گسـتـرده تـر‌ایـن حماسـه در مـراسـم تشییع پیکر امام؛ از شگفـتیهای تـاریخ اسـت. خـبرگـزاریهای رسمـی جهـانـی جمعیت استقبال کننده را در سال ۱۳۵۷ تا ۶ میلیـون نفر و جمعیت حاضـر در مــراسـم تشـییـع را تا ۹ میلیـون نفر تخمیـن زدند و‌ایـن در حالی بـود که طی دوران ۱۱ ساله حکومت امام خمینی به واسطه اتحـاد کشـورهای غربی و شرقی در دشمنی با انقلاب و تحمیل جنگ ۸ ساله و صـدهـا تـوطـئه دیـگـر آنـان؛ مردم‌ایـران سخـتیها و مشکلات فـراوانـی را تحـمـل کرده و عزیزان بی شماری را در‌ایـن راه از دست داده بـودند و طـبعا مـی بـایـست بـتدریج خسته و دلسرد شـده باشنـد‌امـا هرگز این چنیـن نشـد. نسل پرورش یـافـته در مکتب الـهی امام خمینی به‌ایـن فرمـوده امام‌ایـمان کامـل داشـت که : در جهـان حجـم تحمل زحمـتها و رنجها و فداکاریها و جان نثـاریها ومحرومیتها مناسب حجـم بـزرگی مقصـود و ارزشمندی وعلـو رتـبـه آن است پـس از آنـکه مراسـم تـدفیـن به علت شـدت احسـاسات عـزاداران‌امـکان ادامـه نیافت؛ طـی اطلاعیه‌های مـکرر از رادیـو اعلام شـد کـه مـردم بـه خانه هایشان بازگردند؛ مراسـم به بعد مـوکـول شــده و زمــان آن بعـدا اعلام شد. برای مسئولیـن تـردیـدی نـبـود که هر چه زمان بگذرد صـدها هزار تـن از علاقه مندان دیگر‌امـام کـه از شهـرهای دور راهـی تهران شده‌اند نیز بر جمعیت تشییع کننـده افـزوده خـواهـد شـد؛ ناگزیر در بعدازظهر همان روز مراسم تـدفـین بـا همان احساسات و بـه دشـواری انـجـام شـد کـه گـوشـه هـایـی از این مـراسـم بـوسـیـله خبرنگـاران بـه جهان مخابره شـد و بدین سان رحلت امام خمینـی نیز همچـون حیاتـش منـشاَ بیـداری و نهضتـی دوباره شـد و راه و یادش جاودانه گردید چرا کـه او حقیـقت بـود و حقیقت همیشه زنـده است و فناناپذیر.
