ای تمام فکر من در روزو شب     ای همه هزیان من در سوز تب

ای نهان در پیکرم چون جان شده      همچو بوی گل به گل پنهان شده

آه ! ای بالاترین سوگند من       ای نهان درگریه و لیخند من

ای به رگهایم چنان خون گمشده        در میان دیده ام مردم شده

ای شکوه آسمان در چشم تو         ای فدای نازو قهرو خشم تو

ای بهشت دلکش موعود من      خون گرم زندگی در پود من

ای تمنای دل تنهای من           ای چراغ روشن شب های من

جز تو کی دارم به جز تو آرزو؟        ای به گوشم گوشواره آرزو

گرکه یاران غافل اند از یاد من          از دل دیوانه ی ناشاد من

عشق تو چون در دلم باشد چه غم؟          چون که تا روز قیامت با توام

خاق میگویند گر او یار توست           مایه غم از چه در اشعار توست؟؟!

گر دل او با دل تنگت یکیست         مایه های حسرتت از سرچیست؟؟

آه من دیوانه ام، دیوانه ام             جز تو از خلق جهان بیگانه ام

دوستت دارم تو میخواهی مرا        باز میترسم نمیدانم چرا؟؟؟

وای اگر روزی فراموشم کنی    با غم هجران هم آغوشم کنی

وای اگر نامم بمیرد برلبت        یا فرو بنشیند این سوزو تبت

آه میترسم شبی طوفان شود      ساحل امید من ویران شود

گر ز دریا قطره ای هم کم شود        مرغ طوفان سینه اش پرغم شود

ای دل دریای پاک و روشنم          مرغ بوتیمار این دریا منم