000080;">روزی مولا علی(علیه السلام) به بازار برده فروش ها میروند؛ بین آن همه برده چشم حضرت به برده ی لاغر و نحیف می افتدکه داشت به حضرت نگاه میکرد.

مولا نزدیک میروند و به صاحب برده ها میگویند:این برده را چند میفروشی؟ 

000080;">گفت 50دینار..

000080;">مولا گفتند میخرمش..

صاحب برده ها گفت ببخشید اشتباه گفتم قیمتش صد دینارست...

000080;">مولا فرمودند میخرم..

 

000080;">فردوقتی دید مولا اینقدرخواهان هستند طمع کرد و قیمت را بالا برد.

000080;">و هر بار مولا میگفتند میخرمش...

 

000080;">تا اینکه بالاخره برده ی لاغر و نحیف با چهار صد وپنجاه دینار به مولا فروخته شد...

امام راه افتادند و برده ی نحیف هم مثل کودکی که پشت سر مادر راه میرود،آهسته پشت سر مولا گام بر میداشت..

 

000080;">اصحاب مولا به حضرت گفتند:

000080;">آقا دیدید که چه کلاهی سرتان رفت؟

000080;">برده ای با این وضعیت جسمانی را 450دینار بهتان فروختند.

مولا با تبسم فرمودند:

000080;">سر علی کلاه نرفت..

000080;">من برده ای را خریدم 

000080;">که برای ff0000;">حسینم 000080;">جانش را باعشق میدهد.

000080;">کسی که زبانش را میبرند به جرم اینکه عاشق و دلباخته ی ff0000;">حسینم000080;"> است..

000080;">این برده 

ff0000;">میثم تمار

000080;">است

008080;">می شود مرا هم بخری مولا جان؟؟؟