800080;">اخیرا در یکی از شبکه های اجتماعی، گذری از سر تصادف داشتم به صفحه ای که متعلق بود به «سید مهدی دستواره» تنها فرزندِ به یادگار مانده از شهید «سید محمدرضا دستواره»، از بنیان گذاران لشکر 27 محمدرسول الله(صلوات الله علیه). در این صفحه، «آقا مهدی» فرزندِ نورسیده خود (یعنی اولین نوه‌ی سيد محمد رضا دستواره) را بر سر مزار پدر برده و عکسی به یادگار گرفته بود. اسم این کوچولو، به یاد پدربزرگش، «رضا» است.

با دیدن این تصویر، حال خوشی پیدا کردم. در این نما، می توان سه نسل را در یک قاب دید. این سیدِ کوچولو که پدر و مادر «شهیدانِ دستواره» در زمان حیات خود، او را ندیدند، تنها وارثِ مذکر یک خانواده‌ی انقلابی تهرانی است که سه پسر خود را تقدیم «نهضت روح الله» کرد. امروز، رضا دستواره‌ی کوچک، در سایه الطاف حضرت حق، در کمال سلامت و جمال، چشم به جهانی گشوده است، که به همتِ پدربزرگ و عموهای پدرش و زجرها و تنهایی های جَد و جُده اش، در مسیرِ عزت و جلالِ حسینی، قرار دارد و انشاءالله، روزی که این آقازاده‌ی نورسیده، با فرزند خود، بر سر مزار پدربزرگش، عکسی به یادگار بگیرد، پرچمِ اسلام ناب محمدی(صلوات الله علیه) بر بام جهان در اهتزاز خواهد بود.

«سید محمدرضا دستواره» به سال 1338 هجری شمسی در جنوب تهران متولد شد. وي بيست سال بعد در کردستان به جمع پاسداران تحت امر حاج احمد متوسليان پيوست و از آن پس از شاگزدان و نيروهاي پا به کار آن سردار دشمن‌شکن درآمد. ایشان به تاريخ 13/4/1365 طي عمليات  «کربلاي 1» ، در حالي که جانشيني فرماندهي لشکر 27 را بر عهده داشت به شهادت رسيد. او دومین شهید از فرزندانِ مرحوم «سید نقی دستواره» بود و مدت کوتاهی پس از شهادتش، سومین برادر نیز، بال در بال ملائک گشود.