000080;">یکی از شاگردان آیت الله مجتهدی تعریف میکنند که یک روز با اصرار بعد از کلاس درس استاد را برای ناهار به منزل خودمون بردم، بعد از یک بار غذا کشیدن از من خواست دوباره برایشان غذا بکشم، خیلی تعجب کردم اما چیزی نگفتم، بعد از جمع کردن سفره طاقت نیاوردم از ایشان پرسیدم حضرت استاد ببخشید که ازتون این سوالو میپرسم، آخه شما اهل غذا نیستید چطور دو بار غذا کشیدید؟ البته برای من باعث افتخار و خوشحالیست...

استاد فرمودند سوال رو از من کردی برو جوابشو از خانومت بگیر.
رفتم از همسرم پرسیدم موقع پختن غذا چه کردی؟ کمی فکر کرد و گفت با وضو بودم. رفتم به ایشان گفتم خانمم با وضو بوده. فرمودند اینکه کار همیشگی شان است، بپرس دیگر چکار کرده؟
رفتم پرسیدم، خانمم کمی فکر کرد و گفت وقتی داشتم غذا میپختم کمی با خودم روضه سیدالشهدا رو زمزمه کردم و قطره اشکی هم ریختم. نزد استاد رفتم و اینرا گفتم. لبخندی زدند و گفتند بله دلیل رفتارم این بود.
اگر نیت کنید ثواب این غذای امروز نذر یکی از ائمه شود آنوقت هم آشپزی برایت دلنشین تر است هم اینکه خانواده هر روز سر سفره یکی از ائمه نشسته اند.

 
بزرگی برای خانم های کدبانو چند توصیه داشتند:

000080;">که با اینکار همیشه در حال ذکر خداوند هستید و کسیکه در حال ذکر باشد مانند کسی است که در حال جهاد است که هم آشپزی می کنید و هم جهاد