حکیمه خاتون می گوید:

000080;">« شب تولد مهدی علیه السلام نزد نرجس بودم. نرجس مشغول نماز شب بود که ناگهان نمازش را شکست و مضطرب شد.
او را در آغوش گرفتم، به سینه چسباندم وآیه « 006400;">بسم الله الرحمن الرحیم000080;">» را برایش خواندم. 

6633cc;">امام حسن علیه السلام از بیروناتاق صدا زد:« 000000;">سوره قدر را بخوان !6633cc;">»

000080;">سوره قدر را تلاوت کردم و از نرجس حالش را پرسیدم.

008000;">نرجس گفت :« آثار آنچه مولایم فرموده بود، آشکار شده!»
000080;">بار دیگر سوره قدر را تلاوت کردم.
همان‌گونه که قرآن می‌خواندم، مهدی علیه السلام نیز در شکم مادر با من همراهیمی‌کرد؛
پس از پایان سوره نیز به من سلام فرمود.

000080;">با شنیدن صدای مهدی از شکم مادرش، به هراس افتادم
6666cc;">ولی امام حسن علیه السلام فرمود:
« از کار خدا تعجّب نکن! خداوند تبارک و تعالی ما را در کودکی به حکمت، گویا می‌کندو در بزرگی در زمین، حجّت قرار می‌دهد.»

000080;">سخن امام علیه السلام به پایان نرسیده بود که نرجس از چشم من پنهان شد و دیگر او راندیدم؛ گویا میان من و او پرده ای زده شده بود.

منابع:

بحارالانوار،ج 51 / 2 و 3 و 17 و 18 و 12 و 13