وقتی که می رفتند دنیا گریه می کرد

شهر مدینه مثل زهرا گریه می کرد

 

وقتی که می رفتند پشت پای آن ها

چشمان جبرائیل حتی گریه می کرد

 

پائین پای ناقه مریم گریه می کرد

دورِ سر گهواره عیسی گریه می کرد

 

این است آن داغ عظیمی که برایش

حتّی میان تشت یحیی گریه می کرد

 

این است زینب بانویی که زیر پایش

زانوی لرزه دار سقا گریه می کرد

 

بوسید اکبر دست های مادرش را

در زیر چادر، ام لیلا گریه می کرد

 

بر روی دامن مادری در گوش طفلش

آهسته تا می گفت لالا گریه می کرد

 

یک کاروانِ گریه شد وقتی رقیه

با گفتن بابا، بابا گریه می کرد

 

در زیر پای محمل مستوره ی عشق

منزل به منزل ریگ صحرا گریه می کرد

 

وقتی که می رفتند عالم سینه می زد

وقتی که می رفتند دنیا گریه می کرد