800000;">بسم عماد من لا عماد له


آینه در مقابلم...
آه از این سکوتِ سردِ لعنتی...
این نگاه قهوه ای...
آه از  این اشک های توده در گلو...
این سکوتِ رو به رو...
آه از این خنده های تلخ و بی صدا...
این اتاق بی هوا...
خسته ام...
خسته از نگفته های حبسِ سینه ام...
خسته از تمام راه ها و جاده ها که بی نفس دویده ام...
آینه در مقابلم...
یک کویر بی انتهای بکر، پشت سر نهاده ام...
من پر از گلایه ام...
آه از این پریشانی نگاه...
آه از این بغض های بی گناه...
آه از این سردیِ نشسته در دلم...
این منم که خسته ام...آینه در مقابلم...




ارتش تک نفره