800080;">قرار نیست شیعه باشیم و برای مصیبت‌های اهلبیت(علیهم‌السلام) اشک بریزیم، کافیست فقط انسان باشیم و یا دوست داشته باشیم انسان باشیم تا اشک بریزیم و یا حداقل متاثر شویم.
آیا می‌توان از مصائب کربلا شنید و گریه نکرد؟
آیا می‌توان روضه علی اصغر و شهادتش بر دستان پدر را را شنید و اشک نریخت؟[1]
آیا می‌توان از قاسم سیزده ساله شنید، که بدون زره به جنگ با مردان تنومند عرب رفت و به شهادت رسید اشک نریخت؟[2]
آیا می‌توان از شبیه‌ترین مردم به پیامبر شنید و متاثر نشد؟ از بدنی که پدرش نتوانست از روی زمین حرکتش دهد؟[3]
آیا می‌توان از خارهای سخت مغیلان و پای کودکان و خیمه‌های سوخته و سرهای بریده در دفاع از حق شنید و اشک نریخت؟[4]
قرار نیست شیعه باشی و برای این مصیبت‌ها اشک بریزی؛ کافیست فقط انسان باشی و یا دوست داشته باشی انسان باشی تا اشک بریزی و یا حداقل متاثر شوی.
چقدر سخت بود وقتی منتشر شد که نماینده‌ای فرمود: مردم همانطور که به روضه نیاز دارند به کنسرت نیاز دارند[5] و استدلال به کلمه حقی کرد که می‌توان فرمود این استنادشان، مصداق «كَلِمَةُ حَقٍّ يُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ[6] گفتار حقّى است كه به آن باطلى اراده شده» است.
آیا این دو در کنار یکدیگرند؟ در حالی که روضه و گریه بر مصائب اهل بیت(علیهم‌السلام) نیاز انسانیت ماست، خوراک روح ماست، اقتضای احساس انسانی ماست؛ ولی کنسرتِ حرام اقتضای شهوت ماست و خیزش نفس ما...
آیا استناد به این روایت که گفتید: «در روز عرفه مسروق خدمت امام حسن و امام حسین(علیهماالسلام) رسیده بود و دو رفتار متفاوت دیده بود و درباره این دو نوع رفتار، مسروق از امام حسن(علیه‌السلام) سوال کرد. امام فرمودند: ما امام همه مردم هستیم و نباید شهروندان را درجه یک و درجه دو کنیم. امروز روز عرفه است و برخی دوست دارند روزه باشند و برخی می‌خواهند جشن بگیرند. به همین دلیل من و برادرم به نوعی تقسیم کار کردیم».[7] استناد صحیحی است؟
و در پایان بیان روایت، نتیجه گرفتید:
اگر من گفتم ما هم به روضه‌خوانی نیاز داریم و هم به کنسرت براساس رفتاری است که از امام حسن(علیه‌السلام) و امام حسین(علیه‌السلام) آموخته‌ام و همین جا به همه کسانی که مدعی هستند؛ می‌گویم که ما نباید از امامان خود جلوتر حرکت کنیم.
بر فرض صحت سند روایت، از شما، نماینده ملت، باید پرسید آیا مرادتان از کنسرت که به روایت مسروق استناد کردید، همین کنسرت‌های امروزی است؟[8]
جناب نماینده، شما زمانی می‌توانستید به این روایت استناد بفرمایید که امام حسن(علیه‌السلام) مشغول به جشن باشد و خوردن چیزی حرام، و اینجا بود که شاید می‌توانستید کنسرت را با روضه مقایسه کنید.
اما از شما باید پرسید: آیا امام(علیه‌السلام) مشغول خوردن شیرینی حلال بودند یا پناه بر خدا نوشیدن شراب حرام؟
جناب نماینده‌ای که کنسرت‌های بعضا و یا عموما حرام امروزی را با روضه اهل بیت که برخاسته از انسانیت است مقایسه می‌کنید، آیا کنسرت‌های امروز را دیده‌اید؟ آیا اختلاط زن و مرد در آن را دیده‌اید؟[9]
آیا مصادیق واضح غنا در این کنسرت‌ها را دیده‌اید؟
آیا هشدار و فریاد مراجع تقلید، اساتید عالی فقه و فقاهت و غواصان دریای روایات و معارف اهلبیت(علیهم‌السلام) را شنیده‌اید که مانع برگزاری این کنسرت‌ها هستند؟[10]
به نظر می‌رسد این نماینده‌ی محترم، مرتکب قیاس شده است و علاوه بر اینکه ظاهر قیاس باطل است و دو چیز بی‌ارتباط با هم مقایسه شده‌اند، خوب است بدانیم در روایات ما فرموده‌اند: «اول من قاس ابلیس[11] اولین کسی که قیاس کرد ابلیس بود» و چنین مباد که ربطی بین ما و ابلیس باشد.
منابع بیشتر برای مطالعه:
1- نفس المهوم، شیخ عباس قمی
2- مقتل مقرم، سید عبد الرزاق المقرم
3- مقتل « ابي‌مخنف»
______________________
پی‌نوشت:
[1]. مقتل الحسين خوارزمي، ج2، ص 32.
[2]. تاریخ الطبری: ج 5 ص 447، الكامل فی التاریخ: ج 2 ص 57.
[3]. الملهوف سید بن طاووس: ص 166.
[4]. معالي السبطين، مهدی حائری مازندرانی، ج 2، ص 89.
[5]. فارس نیوز. http://www.farsnews.com/13950614001244
[6]. خطبه ۴۰ نهج البلاغه:از سخنان آن حضرت است زمانى كه شنيد خوارج نهروان مىگويند: لا حكم إلّا للّه، فرمود قَالَ (عليه السلام) : كَلِمَةُ حَقٍّ يُرَادُ بِهَا بَاطِلٌ. گفتار حقّى است كه به آن باطلى اراده شده.
[7]. فارس نیوز. http://www.farsnews.com/13950614001244
[8]. روایت مسروق با آنچه که این نماینده مجلس نقل می کند کمی متفاوت است. مسروق نقل می‌کند که در روز عرفه خدمت امام حسن(ع) رفتم و ایشان را دیدم که در جمع یاران و دوستان نشسته‌اند و از غذاهای موجود تناول می‌فرمایند. کمی بعد برخاستم و خدمت امام حسین(ع) رسیدم. دیدم که روزه‌دار هستند. گفتم: برادرتان امروز افطار می‌کنند و شما روزه دارید؟ حضرت فرمودند: اِنَّ الْحَسَنَ کانَ اِماماً فَاَفْطَرَ لِئَلَّا یتَّخِذَ صَوْمُهُ سُنَّهً وَلِیتَاَسّی بِهِ النَّاسُ فَلَمَّا اَنْ قُبِضَ کنْتُ اَنَا الْاِمام فَارَدْتُ اَنْ لا یتَّخَذَ صَوْمِی سُنَّهً فَیتَاَسَّی النَّاسُ بِی. برادرم امام مردم است. پس امروز را روزه نگرفت تا مردم روزه‌داری او را سنّت [قطعی] نپندارند و از او پیروی کنند؛ پس هرگاه برادرم از دنیا برود، من امام و رهبر جامعه هستم. آنگاه من هم سعی می‌کنم که مردم روزه‌داری مرا سنّت نپندارند که از من پیروی کنند [بلکه بدانند که مستحب است، خواستند روزه بگیرند و یا ترک کنند]. (سند روایت صحيح: علل الشرایع، ج 2، ص 386، ح 1؛ بحار الانوار، ج 97، ص 123، ح 3).
[9]. تصاویری از کنسرت قم.
[10]. آیت الله مکارم شیرازی: وزارت ارشاد مسیر خود را اصلاح کند.
[11]. وسائل الشيعة (تفصيل وسائل الشيعة إلى تحصيل مسائل الشريعة) : 27 /46 ، للشيخ محمد بن الحسن بن علي، المعروف بالحُر العاملي، المولود سنة : 1033 هجرية بجبل عامل لبنان، و المتوفى سنة : 1104 هجرية بمشهد الإمام الرضا (عليه السَّلام) و المدفون بها، طبعة : مؤسسة آل البيت، سنة : 1409 هجرية، قم / إيران.