نوار پیام ها

( یسنا : ▪️خــداحافظ مُــــحَرَّم 😭 نمى دانم سال دیگر دوباره تو را خواهم دید یا نه؟!... 🖤اما اگر وزیدى و از سَرِ کوى من گذشتى، سلامَم را به اربابم برسان... ◾️ بگو همیشه برایَت مشکى به تَن مى کرد و دوست داشت نامَش با نام تو عجین شود!... ◾️بگو گرچه جوانى مى کرد، اما به سَرِ سوزنى ارادتش هم که شده، تو را از تَهِ دل دوست داشت... ◼️با چاى روضه تو و نذری ات، صفا مى کرد و سَرَش درد مى کرد براى نوکرى... 🏴 مُحَرَّم جان؛ تو را به خدا مى سپارم... و دلم شور مى زند براى \"صَفر\"ى که دارد از \"سَفَر\" مى رسد... # )     ( سینا : حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها): «ما جَعَلَ اللّه ُ بَعدَ غَدیرِخُمٍّ مِن حُجَّةٍ و لاعُذرٍ؛ خداوند پس از غدیرخم برای کسی حجّت و عذری باقی نگذاشت.» «دلائل الإمامَه، ص 122» )     ( فاطمه 1 : ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت زهرایی و خورشید غبار قدمت کی گفته که تو حرم نداری بانو؟ ای وسعت دل‌های شکسته، حَرَمت. (شهادت حضرت زهرا تسلیت باد) )     ( programmer : امام علی (ع):مردم سه گروهند: (1) دانشمندی خدایی، (2) دانش آموزی بر راه رستگاری (3) و پشه های دستخوش باد و طوفان و همیشه سرگردان، که از پی هر جنبنده و هر صدا می روند، و با وزش هر بادی، حرکت می کنند، نه از پرتو دانش، روشنی یافتند، و نه به پناهگاه استواری پناه گرفتند. )     ( programmer : امام علی ع : عاقل ترین مردم کسی است که عواقب کار را بیشتر بنگرد. )     ( programmer : امام علی (ع):دعوت کننده ای که فاقد عمل باشد مانند تیر اندازی است که کمان او زه ندارد. )     ( programmer : امام علی(ع): در فتنه ها همچون بچه شتر باش که نه پشت دارد تا بر آن سوار شوند و نه پستانی که از آن شیر بدوشند )     ( سینا : هزارها سال از هبوط آدم بر سیاره‌ی زمین گذشته است و هنوز نبرد فی ما بین حق و باطل بر پهنه‌ی خاك جریان دارد، اگرچه دیگر دیری است كه شب دیجور ظلم از نیمه گذشته است و فجر اول سر رسیده و صبح نزدیك است. )     ( programmer : فتنه مثل یک مه غلیظ، فضا را نامشخص میکند؛ چراغ مه‌شکن لازم است که همان بصیرت است....(مقام معظم رهبری) )     ( سینا : یاران! شتاب كنید ، قافله در راه است . می گویند كه گناهكاران را نمی پذیرند ؟ آری ، گناهكاران را در این قافله راهی نیست ... اما پشیمانان را می پذیرند )     ( سینا : برای حفظ سلامتی، این دعا را هر صبح و شب بخوانید: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ**اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ الَّتِي تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ تُرِيدُ. (سه ‌مرتبه) خداوندا، مرا در زره نگهدارنده و قوی خود _ که هر کس را بخواهی در آن قرار می‌دهی _ قرار بده! )     ( فاطمه 1 : ای بهترین بهانه خلقت ظهور کن صحن نگاه چشم مرا پر ز نور کن +++ چشمم به راه ماند بیا و شبی از این پس‌کوچه‌های خاکی قلبم عبور کن +++ آقا بیا و با قدمی گرم و مهربان قلب خراب و سرد مرا گرم شور کن )     ( سینا : دود می خیزد ز خلوتگاه من کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟ با درون سوخته دارم سخن کی به پایان می رسد افسانه ام ؟ )     مدیریت پیام ها

نمایش موضوع به شکل عادی
اطلاعات نویسنده	آیه42 سوره بقره جمعه ۸ فروردین ۱۳۹۳ ۰۱:۳۶ بعد از ظهر [#1]
mosafer mosafer پروفایل شخصی جستجو میان موضوعات ارسالی کاربر mosafer جستجو میان پست های ارسالی کاربر mosafer بانو شماره عضویت : 275 حالت : ارسال ها : 1270 محل سکونت : : زاهدان جنسیت : تعداد بازدیدکنندگان : 374 دعوت شدگان : 3 اعتبار کاربر : 11123 پسند ها : 1225 حالت من : تصویر مورد علاقه من : تشکر شده : 1920	تفسیر مجمع البيان ترجمه‏ 42. و حق را با باطل درنياميزيد، و حقيقت را - با اينكه مى‏دانيد [و مى‏شناسيد] - كتمان نكنيد. 43. و نماز را بپاداريد، و زكات را بدهيد، و با ركوع كنندگان ركوع كنيد. 44. آيا مردم را به نيكى فرمان مى‏دهيد و خويشتن را فراموش مى‏كنيد، با اينكه كتاب [خدا] را تلاوت مى‏كنيد؟! آيا [درست‏] نمى‏انديشيد؟! نگرشى بر واژه‏ها «لاتلبسوا» به‏معناى «نپوشيد» و «نياميزيد» است. واژه «لَبْس» به‏مفهوم «اشتباه‏كارى» و «آميختن حق با باطل»، و واژه «لُبْس» به‏معناى «پوشيدن» است؛ و از آنجا كه جامه، بدن انسان را مى‏پوشاند، به آن «لباس» مى‏گويند. متضاد اين واژه، «ايضاح» به‏معناى «آشكار ساختن» است. «باطل» دربرابر «حق» و به‏معناى «بيهوده»، «نادرست» و «فاسد و تباه» است؛ و واژه‏هايى چون «بطلان»، «فساد»، «كذب» و «زور» با اندكى تفاوت، مفهومى مشترك دارند. «تكتموا»: پوشيده مداريد. «برّ» به كسر «باء» به‏معناى «نيكى و خوبى»، به فتح «باء» به‏مفهوم «سرزمين و فضاى گسترده»، و به ضمّ «باء» به‏معناى «گندم» آمده است. «تنسون» از «نسيان» گرفته شده و به‏معناى ازيادرفتن چيزى است كه پيشتر معلوم و در ياد بوده است. واژه «سهو»، مفهومى فراتر از آن دارد؛ امّا گاه به‏معناى «نسيان» است. «تتلون» از «تلاوت» به‏معناى «پى‏درپى‏آوردن و خواندن» است. اين واژه، از ريشه «تلى» برگرفته شده و تفاوت آن با «قرائت» اين است كه «تلاوت»، پياپى‏آمدن حروف، و «قرائت» جمع آن است. «تعقلون» به‏معناى «خرد خويش را بكار مى‏گيريد» يا «تعقّل مى‏كنيد» است. اصل اين واژه، به‏مفهوم «بازداشتن» است؛ به همين جهت، به پاى‏بند شتر «عقال» مى‏گويند. تفسير روى سخن در اين آيه شريفه، فرزندان اسرائيل است؛ و به آنان هشدار مى‏دهد كه: حق را با باطل نياميزيد و چهره نورافشان و پرشكوه حقيقت را با گرد و غبار باطل و بيداد مپوشانيد. علّت اين هشدار اين است كه آنان قسمتهايى از كتاب آسمانى خويش را پذيرفتند و بخشهاى ديگر آن را كه بيانگر ويژگيهاى پيامبر گرامى (ص) و نويدِ آمدنِ او بود، انكار مى‏كردند. حق و باطل‏ در پاسخ به اين پرسش كه منظور از حق و باطل در اين آيه شريفه چيست، ديدگاهها متفاوت است: 1. آنچه از تورات را پذيرفتند و به آن عمل مى‏كردند، حق؛ و آنچه را كنار نهادند و به‏دلخواه و براساس هواهاى جاه‏طلبانه خويش رفتار مى‏كردند، باطل و بيداد بود. 2. اصل تورات - كتاب آسمانى موسى (ع) - تبلور حق و ازجانب خدا بود؛ امّا تحريف و تبديل و تغييرى كه در آن پديد آوردند، باطل و بيداد بحساب مى‏آمد. 3. راستى و راستگويى، حق و دروغ و دروغگويى، باطل و بيداد بود. 4. اصل تورات حق بود و آنچه پس از موسى (ع) به نام تورات نوشتند، باطل. 5. ايمان و اعتراف به رسالت پيامبر (ص) حق بود و دروغ‏انگاشتن او به اين بهانه كه هنوز برانگيخته نشده است، باطل. «و تكتمواالحقّ» شما ويژگيهاى پيامبر (ص) را كه در كتاب آسمانى‏تان آمده است و خود از آن آگاهيد، كتمان و آيات خدا را تحريف مى‏كنيد؛ امّا بهوش باشيد كه حق‏ستيزى كسى كه حق را مى‏شناسد و نمى‏پذيرد، به‏مراتب از آن كه نمى‏داند و نمى‏پذيرد، بيشتر و گناهش سهمگين‏تر است. «و انتم تعلمون» و شما مى‏دانيد در تفسير اين فراز از آيه شريفه، نظراتى ارائه شده است: 1. منظور رسالت پيامبر (ص) است كه از آن بخوبى آگاهيد. 2. از روز رستاخيز و كيفر حق‏ستيزان و پاداش حق‏پذيران باخبريد و مى‏دانيد. 3. عذابهايى كه به‏دليل بيداد و دروغ بستن به خدا و تحريف حقايق بر نياكانتان فرود آمد، همه را بخاطر داريد؛ و مى‏دانيد هر كه چنين كند، به عذاب گرفتار خواهد شد. 4. از آنچه بر بنى‏اسرائيل براثر نافرمانى فرود آمد، آگاهيد. يك پرسش: اگر مسأله رسالت پيامبر (ص) براستى براى يهود روشن بود، پس به خداى يكتا نيز ايمان داشتند؛ و مشهور است كه هر كس خداى يگانه را بشناسد و به او ايمان آورد، ديگر از آفت كفر نجات يافته است. با اين بيان، چگونه آنان كافر خوانده شده‏اند؟ پاسخ: هر فرد و جامعه‏اى كه خدا را به آنصورت كه شايسته و بايسته است، نشناسد و به او ايمان عميق و تزلزل ناپذير نياورد، ايمان‏آورده واقعى نيست؛ و اينان خدا را با همه صفات جلال و جمالش نمى‏شناختند و توحيدگراى واقعى نبودند. افزون بر اين، ايمان تنها آگاهى و باور و گفتار نيست؛ بلكه بايد عمل نيز بر آن افزوده شود. و اينان گفتارى بدون كردار شايسته و ادّعايى منهاى عمل به دستورات خدا داشتند. «واقيمواالصّلوة و آتواالزّكوة» نماز را بطور كامل و شايسته و با شرايط آن بپاداريد، و حقوق مالى خويش را برابر مقررّات خدا بپردازيد. قرآن در اينجا از نماز و زكات با اشاره به حكم وجوب آن دو مى‏گذرد و چگونگى انجام آنها را برعهده پيامبر (ص) و امامان نور (ع) كه آموزگاران حقيقى قرآن هستند، مى‏گذارد: «... وَ ما آتاكُمُ‏الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مانَها كُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا ...»(136). «واركعوا مع‏الرّاكعين» در پاسخ به اين پرسش كه چرا در ميان همه امور مربوط به نماز، تنها روى ركوع آن انگشت گذاشته مى‏شود، نظراتى ارائه شده است: 1. در اينجا روى سخن با يهوديان است و آنان در نمازشان ركوع نداشتند؛ به همين جهت، قرآن پيام مى‏دهد كه نماز از اين پس به سبك و روشى كه قرآن و پيامبر (ص) مى‏گويند بايد خوانده شود. 2. منظور از ركوع، همان نماز و دستور به نماز است؛ و اين تأكيدى بر همان صدر آيه شريفه است. 3. نام بردن از ركوع، براى تشويق نمازگزاران و فراخوان همگانى به‏سوى نماز است. «أتأمرون‏النّاس بالبرّ و تنسون انفسكم» شما اى دانشوران يهود كه به نزديكان باايمان خويش سفارش مى‏كنيد در ايمانشان به اسلام پايدار باشند! آيا خود را به فراموشى سپرده‏ايد؟! چرا خود اسلام را بعنوان آخرين پيام نمى‏پذيريد؟! با اين تفسير، واژه «برّ» كه به‏معناى «خوبى و شايستگى» آمده، در آيه شريفه، ايمان به محمّد (ص) و كتاب اوست؛ و خدا آنان را سرزنش مى‏كند كه چرا با اينكه مى‏دانند اسلام حق است و پيامى است ازجانب خدا، و ديگران را به آن تشويق و ترغيب مى‏كنند، خود در اين راه پيشگام نمى‏شوند؟ ابومسلم مى‏گويد: همين دانشمندان يهود بودند كه پيش از بعثت پيامبر (ص)، جامعه عرب را به ايمان به آخرين پيامبر و آيينى كه در راه بود، فرا مى‏خواندند؛ امّا پس از فرارسيدن آن دو، راه حق‏ستيزى درپيش گرفتند. ابن عبّاس در تفسير آيه شريفه مى‏گويد: آنان ديگران را به پيروى از كتاب دينى خويش وامى‏داشتند، امّا خود آن را وامى‏نهادند. قتاده بر آن است كه: آنان مردم را به فرمانبردارى از خدا فرا مى‏خواندند، امّا خود نافرمانى مى‏كردند. از پيامبر گرامى (ص) نقل كرده‏اند كه فرمود: «مررت ليلة اسرى بى على اُناس تقرض شفاههم بمقاريضى من نار، فقلت: من هولاء يا جبرائيل؟ فقال: هؤلاءِ خطباء من اهل‏الدّنيا ممّن كانوا يأمرون‏النّاس بالبرّ و ينسون انفسهم.» در شب معراج و سير آسمانى خويش، بر مردمى گذشتم كه لبهايشان را با ابزار آتشين مى‏بريدند. از فرشته وحى پرسيدم: اينان كيانند و گناهشان چيست؟ گفت: اينان گويندگان و اندرزدهندگانى هستند كه خود بدانچه به مردم مى‏گفتند، عمل نمى‏كردند. «و انتم تتلون‏الكتاب» درحاليكه تورات را مى‏خوانيد و صفات و ويژگيهاى آخرين پيامبر را در آن مى‏نگريد، باز هم ايمان نمى‏آوريد. «افلاتعقلون» آيا خرد خويش را بكار نمى‏گيريد؟ در مفهوم اين جمله، ديدگاهها متفاوت است: 1. بعضى گفته‏اند: منظور اين است كه آنچه شما انجام مى‏دهيد، براستى ازنظر انديشمندان كار زشتى است. 2. و برخى مى‏گويند: مقصود اين است كه كار شما، كار انسانهاى آگاه و دانا نيست. 3. عدّه‏اى نيز برآنند كه: خدا شما را بر اين شيوه كار، بشدّت كيفر خواهد كرد. 4. و پاره‏اى بر اين انديشه‏اند كه: آنچه در تورات آمده، درست است؛ بنابراين، به محمّد (ص) - همانگونه كه نويدِ آمدنش را در كتاب خود خوانده‏ايد - ايمان بياوريد و او را پيروى كنيد. يك پرسش: اگر همانگونه كه در قرآن و فرهنگ دينى آمده، دعوت به ارزشها و نيكيها واجب و گاه پاداش آن به اندازه انجام‏دادن نيكى است، پس چرا خدا آنان را بر اين كار نكوهش مى‏كند؟ پاسخ: سرزنش آنان به اين دليل نيست كه چرا ديگران را به نيكيها و شايستگيها فرا مى‏خوانند، بلكه بدين جهت است كه آنان ديگران را فرا مى‏خواندند، امّا خود به گفتارشان عمل نمى‏كردند؛ و عمل‏نكردن به شايستگيها و آراسته‏نشدن به ارزشها، براى همه زشت و گناه است، بويژه براى فراخوانان به‏سوى ارزشها؛ براستى كه براى اينان زشت‏تر و نكوهيده‏تر است. منبع
اعتبار افزودن اعتبار به :mosafer نظر شما :	نقل قول