قیدار نبی از فرزندان حضرت اسماعیل است. در تاریخ یعقوبی در این باره آمده است: حضرت اسماعیل(ع) دوازده پسر داشت که بزرگ ترین آنان حضرت قیدار بود. پس از وفات حضرت اسماعیل در 130 سالگی و دفن او در حجر، قیدار جانشین پدر می شود و مردم را به توحید دعوت می کند. فرزندان اسماعیل در جست و جوی آب پراکنده شدند. برخی هم ماندن در جوار حرم را برخورد لازم شمردند و گفتند: ما از خدا روی نمی گردانیم.
یعقوبی می نویسد: فرزندان جرهم بن عامر چون برادرانشان از فرزندان قحطان بن عابر به یمن رفتند و آن جا را مالک شدند به زمین تهامه آمدند و با اسماعیل بن ابراهیم همسایه گشتند. اسماعیل، حنفاء دختر حارث بن مضاض جرهمی را به زنی گرفت و برای او دوازده پسر آورد: قیدار، نابت، ادبیل، بشام، مسمع، دوما، مسا، حداد، تیما، یطور، ناخس و قیدما. این نام ها چون از لغت عبرانی نقل شده، در حروف، حرکات و تلفظ اختلاف پیدا کرده است. برخی گفته اند: قیدار پسر دوم اسماعیل است. او پدر مشهورترین قبایل عرب بود. بلاد و مملکت ایشان نیز قیدار خوانده شده است.
دکتر مصاحب در جلد دوم دایرة المعارف خود، می نویسد:« قیدار نبی، بقعه ی بنای تاریخی در ده قیدار، زنجان، تاریخ صندوق آن 691 هـ.ق است. شاید این قیدار همان کسی باشد که نام اش در عهد به عنوان دومین پسر اسماعیل، ذکر شده و او را پدر مشهورترین قبایل عرب دانسته اند که پس از حمله ی بختنضر گرفتار سختی و پراکندگی شدند. »
در کتاب « قاموس کتاب مقدس» که در بیروت چاپ شده است آمده است:« قیدار( سیاه پوست) پسر دومین اسماعیل است. و پدر مشهورترین قبایل عرب بود و بلاد و مملکت ایشان نیز قیدار خوانده شده است. و همواره شبانان چادرنشین بوده و می باشند و بدویان ایشان را گویند. لکن برخی از ایشان متمدن و شهری شده در شهرها مسکن گزیدند و صاحبان حواشی بسیار بودند و در جنگ خصوصا در تیر و کمان نهایت مهارت را داشتند و در زمانی که بنوکد نصر به مملکت ایشان لشکر کشیده آن را خراب کرد، بسیار برایشان تنگ گرفت.»

بقعه حضرت قیدار نبی (ع) در سال 719 به همت بانو بلغار خاتون همسر غازان خان مغول تجدید بنا شده است سپس گنبد آن در سال 751 (ه.ق) به دست استاد تیمورخان سلطانیه ای احیا و در قرن 11 (ه.ق) گچبری می شود.
گنبد این بقعه در عین سادگی بسیار جالب و به سبک خاصی ساخته شده است و از نوع گنبدهای زنگوله ای است.