نوار پیام ها

( یسنا : ▪️خــداحافظ مُــــحَرَّم 😭 نمى دانم سال دیگر دوباره تو را خواهم دید یا نه؟!... 🖤اما اگر وزیدى و از سَرِ کوى من گذشتى، سلامَم را به اربابم برسان... ◾️ بگو همیشه برایَت مشکى به تَن مى کرد و دوست داشت نامَش با نام تو عجین شود!... ◾️بگو گرچه جوانى مى کرد، اما به سَرِ سوزنى ارادتش هم که شده، تو را از تَهِ دل دوست داشت... ◼️با چاى روضه تو و نذری ات، صفا مى کرد و سَرَش درد مى کرد براى نوکرى... 🏴 مُحَرَّم جان؛ تو را به خدا مى سپارم... و دلم شور مى زند براى \"صَفر\"ى که دارد از \"سَفَر\" مى رسد... # )     ( سینا : حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها): «ما جَعَلَ اللّه ُ بَعدَ غَدیرِخُمٍّ مِن حُجَّةٍ و لاعُذرٍ؛ خداوند پس از غدیرخم برای کسی حجّت و عذری باقی نگذاشت.» «دلائل الإمامَه، ص 122» )     ( فاطمه 1 : ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت زهرایی و خورشید غبار قدمت کی گفته که تو حرم نداری بانو؟ ای وسعت دل‌های شکسته، حَرَمت. (شهادت حضرت زهرا تسلیت باد) )     ( programmer : امام علی (ع):مردم سه گروهند: (1) دانشمندی خدایی، (2) دانش آموزی بر راه رستگاری (3) و پشه های دستخوش باد و طوفان و همیشه سرگردان، که از پی هر جنبنده و هر صدا می روند، و با وزش هر بادی، حرکت می کنند، نه از پرتو دانش، روشنی یافتند، و نه به پناهگاه استواری پناه گرفتند. )     ( programmer : امام علی ع : عاقل ترین مردم کسی است که عواقب کار را بیشتر بنگرد. )     ( programmer : امام علی (ع):دعوت کننده ای که فاقد عمل باشد مانند تیر اندازی است که کمان او زه ندارد. )     ( programmer : امام علی(ع): در فتنه ها همچون بچه شتر باش که نه پشت دارد تا بر آن سوار شوند و نه پستانی که از آن شیر بدوشند )     ( سینا : هزارها سال از هبوط آدم بر سیاره‌ی زمین گذشته است و هنوز نبرد فی ما بین حق و باطل بر پهنه‌ی خاك جریان دارد، اگرچه دیگر دیری است كه شب دیجور ظلم از نیمه گذشته است و فجر اول سر رسیده و صبح نزدیك است. )     ( programmer : فتنه مثل یک مه غلیظ، فضا را نامشخص میکند؛ چراغ مه‌شکن لازم است که همان بصیرت است....(مقام معظم رهبری) )     ( سینا : یاران! شتاب كنید ، قافله در راه است . می گویند كه گناهكاران را نمی پذیرند ؟ آری ، گناهكاران را در این قافله راهی نیست ... اما پشیمانان را می پذیرند )     ( سینا : برای حفظ سلامتی، این دعا را هر صبح و شب بخوانید: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ**اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ الَّتِي تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ تُرِيدُ. (سه ‌مرتبه) خداوندا، مرا در زره نگهدارنده و قوی خود _ که هر کس را بخواهی در آن قرار می‌دهی _ قرار بده! )     ( فاطمه 1 : ای بهترین بهانه خلقت ظهور کن صحن نگاه چشم مرا پر ز نور کن +++ چشمم به راه ماند بیا و شبی از این پس‌کوچه‌های خاکی قلبم عبور کن +++ آقا بیا و با قدمی گرم و مهربان قلب خراب و سرد مرا گرم شور کن )     ( سینا : دود می خیزد ز خلوتگاه من کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟ با درون سوخته دارم سخن کی به پایان می رسد افسانه ام ؟ )     مدیریت پیام ها

نمایش موضوع به شکل عادی
اطلاعات نویسنده	غریبه110...آشنا110...پرهام25...بلاغ مبین...خدانگهدار همگی جمعه ۷ شهریور ۱۳۹۳ ۱۱:۲۸ بعد از ظهر [#9]
سید سید پروفایل شخصی جستجو میان موضوعات ارسالی کاربر سید جستجو میان پست های ارسالی کاربر سید عضو شماره عضویت : 901 حالت : ارسال ها : 761 جنسیت : تعداد بازدیدکنندگان : 283 اعتبار کاربر : 8583 پسند ها : 894 تشکر شده : 676	تا زمانی که جوانه نور دوست در وجود آدمی نتابیده؛ آدم به کسی می‌ماند که با چشم‌های بسته در هستی حضوری سرگردان دارد. نعمت دوستی در این است که به کمک دیگری که خود تو نیست اما از تو به خودت آشنا‌تر و نزدیک‌تر می‌شود به کشف خود نایل می‌شوی! لذت دوستی در این است که دوست تو را وامی‌دارد بی‌پرده با خودت مواجه شوی. دوست حقیقی هرگز تو را به سوی زندگی موهوم و بیگانه‌ای که نمی‌شناسی‌اش فرانمی‌خواند بلکه به تو کمک می‌کند تا از حصار تنگ خودبینی و مرداب درخود ماندگی‌های سطحی خارج شوی و خود را بازآفرینی کنی. آنکه به نام دوست تو را دربند خود دوستی‌هایت محبوس می‌دارد؛ شیاد نیرنگ بازی بیش نیست. دوستی؛ وجه دلپذیر هستی جمعی است که انسان، به آن زنده است. مفهوم دوستی با آشنایی متفاوت است. به‌ویژه در روزگاری که فضای مجازی بر حقیقت پیشی گرفته و آشنایان متعدد و دوستان اندک شده‌اند. دوستی چون روح ماهیتی لطیف و شکننده دارد. دوستی از جنس وحدت عاشقانه و اتحاد آرمانی تن آدمی با روح خداوندی است؛ اتحاد آتش‌باری که آدم رند و نظرباز و جاهل فراموشکار و عهدشکن را مهیای پذیرش امانتی می‌کند که کوه‌ها با تمام سترگی‌شان و ملائک با همه لطافتشان از پذیرش آن سر باز زدند؛ اتحاد عاشقانه‌ای که آدم را آدم و خدا را خدا می‌کند. دوستی از جنس مهربانی خدایی است که ما به او محتاجیم و او به ما مشتاق! دوستی؛ اشتیاق و احتیاج را توامان در آدمی برمی‌انگیزد. دوستی آدمی را از بی‌کسی هولناکش، از بی‌خویشتنی و تنهاماندن در چاه ویل خودخواهی‌ها و خودبینی‌ها که آدمی را چنان به خود وامی‌نمایاند که گویی مرکز عالم و جهان خود محقر اوست نجات می‌بخشد. دوست، زنده یا مرده‌اش در هستی آدمی شریک و در جان آدمی جاودان می‌شود. بدون دوست نمی‌توان عاشق شد، نمی‌توان قهر کرد، نمی‌توان درد دل و بگو مگو کرد و نمی‌توان از سویدای دل گریست و از اعماق جان خندید و نهایتا نمی‌توان با خود یگانه و آشنا و دوست شد. هیچ‌یک از ایده‌آل‌های انسان اعم از شادی و صلح و پیشرفت و اعتمادبه‌نفس و... در تنهایی به دست نمی‌آید بلکه در رابطه با دیگران به‌ویژه دوستان یکرنگ و یکدل حاصل خواهد شد. آدمی در حضور دوست متواضع و فروتن می‌شود زیرا پیشاپیش پذیرفته است که یا به او محتاج است یا مشتاق اوست. ادمها می خواهند بدانند که دوست داشته می شوند و قدرشان دانسته می شود.پس حتما به عزیزانتان بگویید که دوستشان دارید.شاید هرگز متوجه نشید که چقدر نیاز به شنیدنش دارند... دوستدار شما جواد
اعتبار افزودن اعتبار به :سید نظر شما :	نقل قول