نوار پیام ها

( یسنا : ▪️خــداحافظ مُــــحَرَّم 😭 نمى دانم سال دیگر دوباره تو را خواهم دید یا نه؟!... 🖤اما اگر وزیدى و از سَرِ کوى من گذشتى، سلامَم را به اربابم برسان... ◾️ بگو همیشه برایَت مشکى به تَن مى کرد و دوست داشت نامَش با نام تو عجین شود!... ◾️بگو گرچه جوانى مى کرد، اما به سَرِ سوزنى ارادتش هم که شده، تو را از تَهِ دل دوست داشت... ◼️با چاى روضه تو و نذری ات، صفا مى کرد و سَرَش درد مى کرد براى نوکرى... 🏴 مُحَرَّم جان؛ تو را به خدا مى سپارم... و دلم شور مى زند براى \"صَفر\"ى که دارد از \"سَفَر\" مى رسد... # )     ( سینا : حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها): «ما جَعَلَ اللّه ُ بَعدَ غَدیرِخُمٍّ مِن حُجَّةٍ و لاعُذرٍ؛ خداوند پس از غدیرخم برای کسی حجّت و عذری باقی نگذاشت.» «دلائل الإمامَه، ص 122» )     ( فاطمه 1 : ای روح دو صد مسیح محتاج دَمَت زهرایی و خورشید غبار قدمت کی گفته که تو حرم نداری بانو؟ ای وسعت دل‌های شکسته، حَرَمت. (شهادت حضرت زهرا تسلیت باد) )     ( programmer : امام علی (ع):مردم سه گروهند: (1) دانشمندی خدایی، (2) دانش آموزی بر راه رستگاری (3) و پشه های دستخوش باد و طوفان و همیشه سرگردان، که از پی هر جنبنده و هر صدا می روند، و با وزش هر بادی، حرکت می کنند، نه از پرتو دانش، روشنی یافتند، و نه به پناهگاه استواری پناه گرفتند. )     ( programmer : امام علی ع : عاقل ترین مردم کسی است که عواقب کار را بیشتر بنگرد. )     ( programmer : امام علی (ع):دعوت کننده ای که فاقد عمل باشد مانند تیر اندازی است که کمان او زه ندارد. )     ( programmer : امام علی(ع): در فتنه ها همچون بچه شتر باش که نه پشت دارد تا بر آن سوار شوند و نه پستانی که از آن شیر بدوشند )     ( سینا : هزارها سال از هبوط آدم بر سیاره‌ی زمین گذشته است و هنوز نبرد فی ما بین حق و باطل بر پهنه‌ی خاك جریان دارد، اگرچه دیگر دیری است كه شب دیجور ظلم از نیمه گذشته است و فجر اول سر رسیده و صبح نزدیك است. )     ( programmer : فتنه مثل یک مه غلیظ، فضا را نامشخص میکند؛ چراغ مه‌شکن لازم است که همان بصیرت است....(مقام معظم رهبری) )     ( سینا : یاران! شتاب كنید ، قافله در راه است . می گویند كه گناهكاران را نمی پذیرند ؟ آری ، گناهكاران را در این قافله راهی نیست ... اما پشیمانان را می پذیرند )     ( سینا : برای حفظ سلامتی، این دعا را هر صبح و شب بخوانید: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ**اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي دِرْعِكَ الْحَصِينَةِ الَّتِي تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ تُرِيدُ. (سه ‌مرتبه) خداوندا، مرا در زره نگهدارنده و قوی خود _ که هر کس را بخواهی در آن قرار می‌دهی _ قرار بده! )     ( فاطمه 1 : ای بهترین بهانه خلقت ظهور کن صحن نگاه چشم مرا پر ز نور کن +++ چشمم به راه ماند بیا و شبی از این پس‌کوچه‌های خاکی قلبم عبور کن +++ آقا بیا و با قدمی گرم و مهربان قلب خراب و سرد مرا گرم شور کن )     ( سینا : دود می خیزد ز خلوتگاه من کس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟ با درون سوخته دارم سخن کی به پایان می رسد افسانه ام ؟ )     مدیریت پیام ها

نمایش موضوع به شکل عادی
اطلاعات نویسنده	اشنایی اینترنتی چهارشنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۳ ۰۸:۵۵ بعد از ظهر [#4]
سید سید پروفایل شخصی جستجو میان موضوعات ارسالی کاربر سید جستجو میان پست های ارسالی کاربر سید عضو شماره عضویت : 901 حالت : ارسال ها : 761 جنسیت : تعداد بازدیدکنندگان : 283 اعتبار کاربر : 8583 پسند ها : 894 تشکر شده : 676	چت کردن نقطه شروع آشنایی اینترنتی است. ابزاری که از نظر خیلی ها وسیله مناسبی برای برقراری  ارتباط با افراد مختلف به شمار می رود و حتی برای انتخاب شریک زندگی خود هم به آن متوسل می شوند. البته قرار نیست پیش داوری کنیم و پرونده شناخت چتی را از همین اول ببندیم چرا که خیلی ها معتقدند با تغییر جوامع و رایج شدن روش های ارتباطی جدید، چت کردن هم می تواند جایگاه خود را به عنوان یک روش ارتباطی پیدا کند. به هر حال حتی اگر این فرضیه هم درست باشد، باید دید که در زمان فعلی و جامعه امروزی ما، چت کردن چقدر برای برقراری رابطه مناسب است و مهم تر از آن چقدر می تواند برای هدفی مثل ازدواج به کار گرفته شود. به هر حال قبل از ازدواج افراد به شيوه هاي مختلفي با هم آشنا مي شوند. بعضي ها در بين دوستان و اقوام، فردي را براي ازدواج در نظر مي گيرند. گروهي ديگر در محيط هاي كاري با هم آشنا مي شوند و عده اي هم در روز خواستگاري براي اولين بار همديگر را مي بينند. البته اين روزها با پيشرفت تكنولوژي راه هاي ديگري هم براي آشنايي جوانان به وجود آمده كه يكي از آنها فضاي مجازي «اينترنت» است. به خصوص اينكه سايت هاي همسريابي به صورت قانوني هم شروع به فعاليت كرده اند. ایا آشنايي از اين طريق خوب است يا بد؟ . هرچند ضرورت ازدواج به هنگام از جمله موضوعاتی است که تاکیدات قرآنی متعددی درباره آن وجود دارد اما در کنار این موضوع، احکام اسلامی همواره بر این ضرورت تاکید دارند که تشکیل خانواده باید با درایت و آگاهی صورت گیرد چرا که بی توجهی به این امر از قوام این نهاد که اساس جامعه را تشکیل می دهد کاسته و زمینه ساز بروز مشکلات متعددی می شود. از طرفی باید عرض کنم بصرف اینکه چیزی دارای خطرات و بدی هایی باشد نباید از خوبی های آن صرفنظر کنیم باید بدنبال فرهنگسازی درست بود و هشدارها و راهکارهای صحیح رو ارائه داد و بهترین چیز در این برهه مراجعه به تحقیقات صورت گرفته است:  ...واکاوی نقاط ضعف و قوت ازدواج های اینترنتی در گفتگو با صاحب نظران و کارشناسان حوزه خانواده... دکتر بابک سعیدی،  روانشناس،  از جمله منتقدان ازدواج‌های اینترنتی است که در این خصوص معقتد است بی‌اعتمادی یکی از عمده‌ترین آسیب‌هایی است که زندگی زوجینی را که به‌واسطه آشنایی در فضای مجازی با یکدیگر ازدواج می‌کنند، تهدید می‌کند چراکه همواره این دغدغه با آنهاست که «آیا همسرشان با افراد دیگری هم چت می‌کند.» چت وی می‌گوید: «آشنایی در فضای چت‌روم‌ها بعدها در روابط زوج‌ها تأثیرات عمیقی می‌گذارد چراکه آنها در مرحله نخست برای برقراری ارتباط با یکدیگر ناگزیرند در برخی از موارد خود را بسیار ایده‌آل معرفی کنند اما این مساله زمان زیادی طول نخواهد کشید.» به باور این روانشناس این نوع ارتباط زمانی می‌تواند به یک آشنایی سالم تبدیل شود که با بلوغ هیجانی هر دو فرد، نظارت موسسات ذی‌صلاح در این امر و مشاوره متخصصان فضای مجازی همراه شود. وی حمایت خانواده‌ها از فرزندانشان را راهکار مناسبی برای کنترل آسیب‌های ناشی از همسریابی اینترنتی می‌داند و می‌گوید: «اگر والدین از دریچه منع به این وسیله ارتباطی نگاه کنند قطعا فرزندانشان به شکل دیگری آسیب خواهند دید چراکه اینترنت واقعیت روز جامعه ماست و نمی‌توانیم این واقعیت را انکار کنیم اما این سخن نیز به آن معنا نیست که فرزندمان را در برابر ابزارهای جدید تنها رها کنیم بنابراین والدین مسئول، کسانی هستند که علاوه بر دلسوزی با بصیرت به این فناوری و خدمات آن نگاه کنند نگاه پسران به مقوله همسریابی اینترنتی صرفا نوعی سرگرمی‌است: فاطمه ذکوری، دکترای روانشناسی ،مدرس تربیت معلم :از جمله منتقدان ازدواج‌های اینترنتی است که معتقد است. بیشتر دختران از شیوه همسریابی اینترنتی برای انتخاب همسر مناسب استفاده می‌کنند و این در حالی‌است که پسران بیشتر با نگرش سرگرمی‌وارد «چت‌روم» می‌شوند. شاید بتوان ادعا کرد که آشنایی در چت‌روم‌ها بتواند به کاهش سن ازدواج کمک کند. اما نمی‌توان توقع داشت این الگو در جامعه ما نیز جوابگو باشد زیرا بیشتر تعاملات جوانان در فضای مجازی انتزاعی و دور از واقعیت است و همین موضوع زمینه‌ای برای افزایش مشکلات و آسیب‌های همسریابی اینترنتی در جامعه ما است.»او تصریح می‌کند: «مشکل کنونی ما این است که پسران حاضر به قبول مسئولیت ازدواج نیستند و در نهایت این جامعه زنان هستند که از این شیوه ازدواج آسیب می‌بینند.» وی عنوان می کند بهترین راهکار برای رفع مشکلات ناشی از فضای مجازی فرهنگ‌سازی است به این معنی که مسئولان فرهنگی جامعه با ارایه مشاوره به والدین و همچنین تولید برنامه‌های مختلف به آموزش خانواده‌ها و جوانان نسبت به نقاط قوت و ضعف استفاده از اینترنت و خدمات آن بپردازند. ازدواج‌های موفق که ریشه در آشنایی اینترنتی دارد نیز توسط افرادی صورت گرفته است که از شخصیت‌های پخته‌ای برخوردار بوده‌اند به این معنی‌که به‌طور تصادفی با هم در اینترنت آشنا شده‌اند نه اینکه از این طریق با هم ازدواج کنند. نسرین حاجی‌زاده،  رییس مرکز مشاوره «مهرگان» : با بیان این مطلب که نمی‌توان ادعا کرد همه ازدواج‌هایی که از طریق اینترنت صورت گرفته، محکوم به جدایی است، می‌گوید: «آشنایی قبل از ازدواج مهم‌ترین معیار تشکیل یک زندگی موفق است بنابراین صرف‌نظر از شیوه انتخاب همسر، جوانان باید مبنای خود برای آغاز زندگی مشترک را شناخت صحیح قرار دهند.» وی دختران را بیشترین متقاضیان این شیوه همسریابی می‌خواند و می‌گوید: «فارغ از جنس متقاضیان، بیشترین افرادی که از طریق همسریابی اینترنتی مبادرت به آغاز آشنایی می‌کنند شامل گروه‌هایی هستند که محدودیت‌هایی دارند؛ حالا این محدودیت‌ها ممکن است مربوط به مشکلات فردی، خانوادگی، ظاهری و فرهنگ حاکم بر محیط زندگی فرد باشد.» این کارشناس ارشد مشاوره با اشاره به نقاط ضعف این نوع از همسریابی می‌افزاید: «در فضای مجازی تضمینی وجود ندارد که اطلاعات ارایه ‌شده توسط کاربران تا چه حد صحت دارد زیرا در بسیاری از موارد افراد ایده‌آ‌ل‌های خود را به طرف مقابل منعکس می‌کنند.« حجت‌الاسلام سالاری‌فر ، عضو هیات علمی ‌و گروه روان‌شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه : در این باره معتقد است آشنایی خانواده‌ها با همسریابی اینترنتی نیازمند گذر زمان به نسبت طولانی است البته درصورت فراگیری آن نیز فرهنگ حاکم بر جامعه ایران زمینه‌ای را فراهم می‌کند که خانواده‌ها از این شیوه استقبال نکنند و ترجیح دهند امر ازدواج را با شیوه سنتی آن پیگیری کنند. وی می‌افزاید: «فضای مجازی مجال خوبی برای افرادی است که به دلایلی منزوی شده‌اند و قادر به برقراری ارتباط اجتماعی صحیحی نیستند. بسیاری از افراد در ارتباط چهره به چهره قادر به ارایه پرسش‌های خود نیستند از همین‌رو فضای مجازی در این زمینه نیز راهگشاست. البته این نقاط مثبت به دلیل بی‌برنامگی و نبود مدیریت به نقطه ضعف تبدیل شده است.». سالاری‌فر اظهار می‌کند: «از آنجا که شناخت افراد در فضای مجازی نسبت به یکدیگر چهره به چهره نیست، بسیاری از کاربران درصدد فریب همدیگر برآمده و به ارایه اطلاعات غیرواقعی می‌پردازند که این روند نه تنها به ازدواج منجر نشده بلکه تبدیل به موضوعی سرگرم‌کننده می‌شود که بی‌توجهی به آن آسیب‌های زیادی را به دنبال دارد». بیشترین افرادی که از طریق همسریابی اینترنتی مبادرت به آغاز آشنایی می‌کنند شامل گروه‌هایی هستند که محدودیت‌هایی دارند. این کارشناس دینی درباره ارایه راهکار درباره کاهش آسیب‌های  همسریابی اینترنتی می‌گوید: «ایجاد محدودیت در برخی سایت‌ها یکی از این راهکارهاست به این معنی که گزینه همسریابی در همه پایگاه‌های اینترنتی موجود نباشد و تنها برخی از سایت‌های دینی و فرهنگی از این امکان برخوردار شوند همچنین پرهیز از ارتباط مجازی طولانی‌مدت را نیز باید دیگر راهکار دانست به طوری که پس از آنکه کاربران اطلاعات مقدماتی را از یکدیگر کسب کردند، شرایط آشنایی چهره به چهره آنها تحت نظر خانواده فراهم شود تا رابطه مجازی محدود به مدت کوتاهی شود». دكتر بهروز بیرشك روانشناس و عضو هیأت علمى دانشگاه علوم پزشكى تهران: اشكال ازدواج هاى مدرن در این است كه در بسیارى از مواقع پسر و دختر از دید احساسى به مسأله نگاه مى كنند و بدون داشتن آگاهى تن به این ازدواج ها مى دهند و مشكلات آنها پس از شروع زندگى مشترك در زیر یك سقف، مشخص شده و بروز مى كند. دکتر مصطفي تبريزي  عضو هيئت علمي دانشگاه علامه طباطبايي  درباره کساني که متقاضي ازدواج اينترنتي هستند، معتقد است: اين افراد در روياها و آرزوهاي غيرواقعي سير مي کنند و اغلب مي پندارند عشق و تمايل به ازدواج براي انتخاب همسر کافي است. در صورتي که براي ازدواج، دوست داشتن لازم است اما کافي نيست زيرا ممکن است فردي، ديگري را تا آخر عمر دوست داشته باشد اما معني آن اين نيست که مي تواند با او زندگي کند. اين تصور، اشتباه فاحش بسياري از جواناني است که با تصويري مبهم از ازدواج، عشق و دوست داشتن، همسري را انتخاب مي کنند و پس از اندک زماني متوجه اشتباه خود مي شوند. در واقع بايد گفت افرادي به سمت ازدواج اينترنتي مي روند که معاشرت هاي کمتري دارند و واقعيت هايي را که مي بينند ، مطابق ميلشان نيست. بنابراين در اينترنت به دنبال آرمان و آرزوهاي خود هستند. اين متخصص روان شناسي تصريح مي کند: به طور کلي ۳ مرحله هويت ازدواج ديده مي شود که يکي در سن ۵ تا ۶ سالگي است. هويت دوم در سن ۱۲ تا ۱۴ سالگي اتفاق مي افتد که يک هويت آرماني و رويايي است و معمولا تا ۲۰ سالگي ادامه دارد. اما هويت سوم پس از ۲۱ سالگي ايجاد مي شود. در اين مرحله فرد بايد به پختگي رسيده باشد و مراحل رشد را طي کرده باشد و گرنه ممکن است فردي ۵۰ ساله باشد اما هويت سوم در او رخ نداده باشد. معمولا انگيزه افرادي که به دنبال ازدواج اينترنتي هستند، به اين دليل در آن ها شکل مي گيرد که در هويت دوم توقف کرده اند و چون در واقعيت چيزي را مي بينند که مطابق ميلشان نيست به اين سمت گرايش پيدا مي کنند. دکتر عليرضا شريفي يزدي  جامعه شناس خانواده و عضو پژوهشگاه تعليم و تربيت  با اشاره به تفاوت هاي شيوه آشنايي در جامعه سنتي گذشته در ايران و جامعه مدرن امروز به خراسان مي گويد: ازدواج پديده اي است که نياز به آشنايي دارد. در جوامع سنتي بر حسب قاعده خطا و آزمايش آشنايي پا مي گرفت و افراد در کوچه و بازار، نانوايي، مجالس مذهبي و ... با هم آشنا مي شدند. آشنايي اوليه با واسطه يکي از اطرافيان هنوز هم رواج دارد و يکي از شيوه هاي پذيرفته شده است. با گسترش ارتباطات واسطه ها حذف شدند و جوانان فرصت بيشتري براي آشنايي با جنس مخالف، همسن و سال خود پيدا کردند. از طرفي با پيشرفت فناوري، تمامي ابعاد زندگي تحت تاثير قرار گرفت و امکان آشنايي دورادور افراد با يکديگر فراهم شد.در اين شيوه آشنايي به دليل اين که مواجهه فيزيکي به وجود نمي آيد، افراد مي توانند هويت کاذب براي خود دست و پا کنند و به طرف مقابل اطلاعات غيرواقعي دهند. اين امر اولين زنجيره انحراف از اخلاقيات است که در آشنايي هاي اينترنتي رخ مي دهد. بيشتر اين قبيل آشنايي ها نه به دوستي هاي واقعي و نه به ازدواج مي انجامد اما يک نکته را براي فرد محرز مي کند و آن، اين است که مي تواند با هويت غيرواقعي و خود ساخته اعتماد ديگران را جلب کند. دکتر شريفي يزدي با اشاره به مطالعاتي که درباره ازدواج هاي اينترنتي در ايران انجام شده است، ادامه مي دهد: مشاهده شده است که بيشتر، کساني به ازدواج هاي اينترنتي و آشنايي در فضاي مجازي گرايش دارند که امکان برقراري ارتباط و تعامل با جنس مخالف را در فضاها و محيط هاي متعارف ندارند. دکتر شريفي يزدي نيز با اشاره به ناکارآمدي اينترنت در برقراري روابط تاکيد مي کند: اينترنت به هيچ عنوان نمي تواند شناخت دقيق و عميق از فرد به طرف مقابل بدهد؛ زيرا اينترنت ابزار ناقصي براي شناخت است. در برخورد فيزيکي حرکت چشم، صورت، دست و حالات افراد قابل مشاهده است. اين در حالي است که چنين امکاني در اينترنت وجود ندارد. کسي که از طريق اينترنت به دنبال آشنايي با فردي است، معيار ندارد زيرا اينترنت مثل درياست. او در واقع قلاب مي اندازد و منتظر اولين طعمه مي شود. هر کس آمد، طعمه اوست و او مي تواند شکار کند. طبيعي است که اولين تجربه آشنايي با فردي به معناي آخرين تجربه نخواهد بود و فرد مي تواند بارها و بارها زمينه آشنايي اينترنتي با افراد مختلف را فراهم و نسبت به همه ابراز علاقه کند. اگرچه اينترنت ابزار خوبي براي آشنايي است اما براي ازدواج نياز به آشنايي خانواده هاي طرفين ،ديدار حضوري ، انجام مشاوره و در نظر گرفتن تمامي عوامل موثر در يک ازدواج که زمينه ساز شروع يک زندگي مشترک موفق است، وجود دارد دكتر حميد يعقوبي روانشناس باليني و رئيس انجمن روانشناسي باليني ايران در هزاره اي زندگي مي كنيم كه عصر تكنولوژي است. مي توان گفت كه تكنولوژي در تمام ابعاد زندگي ما را تحت تاثير قرار مي دهد. يكي از جلوه هاي زندگي در اين عصر تعاملاتي است كه افراد مي توانند از اين راه با يكديگر داشته باشند. اين تعاملات در فضاي اينترنتي وجوه نوشتاري دارند و البته جنبه هاي صوتي و ديداري هم به آنها اضافه شده است. اگر ارتباط فقط از طريق نوشتن باشد ارتباطي ناقص و تك بعدي است كه افراد در آن فضا فرصت دارند خودشان را به گونه ديگري معرفي كنند، در صورتي كه در تعاملات رودررو و كامل اين امكان وجود ندارد. امكان پنهان كاري و نگفتن واقعيت در فضاي مجازي بيشتر است. البته همه افرادي كه در فضاي مجازي هستند خودشان را غير واقعي معرفي نمي كنند. خيلي از افراد براي تبادل اطلاعات و در زمينه هاي كاري از اينترنت استفاده كرده و به يكديگر اعتماد مي كنند ولي آشنايي هاي اوليه در فضاي اينترنت بيشتر در مورد افرادي پيش مي آيد كه فرصت ارتباطات چهره به چهره را ندارند. رفت و آمد خانوادگي شان كمتر است و براي آشنايي به اين سمت پيش مي روند. اگر اين آشنايي با واقعيت همراه نباشد امكان خطا بيشتر مي شود. انسان بر حسب اطلاعاتي كه به مغزش مي رسد تصميم مي گيرد. در فضاي مجازي امكان دريافت اطلاعات غير واقعي بيشتر است و به همين دليل درصد خطاها هم بيشتر مي شود. نمي توان افراد را براساس اطلاعات فضاي مجازي شناخت. بهتر است صحت و سقم اطلاعات با احتياط بيشتري سنجيده و در اين زمينه محتاطانه تر برخورد شود. توصيه مي شود كه اگر فرصت باشد افراد در قالب تعاملات اجتماعي سالم و در فضاي خانواده، همكاران،‌ دوستان و... آشنايي هاي اوليه را داشته باشند كه اين موضوع بر تعاملات اينترنتي برتري دارد. هراير دانليان كارشناس ارشد روانشناسي باليني آشنايي از طريق اينترنت نه خوب است و نه بد. به هر حال يك روش آشنايي است. فقط به اين بستگي دارد كه پس از آن چه اتفاقي مي افتد. اگر دوره آشنايي طولاني و جدي باشد،‌اين شرايط خوب نيست. در حال حاضر تكنولوژي وارد زندگي ما شده و نمي توان آن را كنار گذاشت چون بخشي از زندگي ماست. بايد ياد بگيريم چطور سودمند باشد و به زندگي ما آسيب نرساند. اگر به عنوان يك روش آشنايي ساده به آن نگاه كنيم به نسبت بد نيست اما مشكل زماني پيش مي آيد كه اين ارتباطات طولاني تر شده و شايد تصويري كه از فرد ساخته بوديم، ديدگاه مان را تغيير دهد. به خصوص در مسافت هاي دور دست كه قرار نيست افراد به زودي همديگر را ببينند اين مشكل جدي تر مي شود. به هر حال فضاي مجازي يك فرآيند ارتباطي است كه نمي توان آن را ناديده گرفت. نه مثبت است و نه منفي. مانند كارد كه هم مي توان از آن براي جراحي و بهبود بيمار استفاده كرد و هم ابزاري است براي قتل و آدمكشي؛ يعني اگر به جاي خودش استفاده شود مثبت است. توصيه مي شود در ارتباطات مجازي به دو نكته دقت كنيم: ۱. بهتر است فقط در ضرورت و در موارد كاري و اجتماعي با افراد در فضاي مجازي ارتباط برقرار كنيم. ۲. فضاي مجازي براي ايجاد صميميت و اعتماد بين آدم ها فضاي مناسبي نيست؛ مگر اينكه افراد با يكديگر در دنياي واقعي نيز آشنا شوند. دكتر ليلا بهنام روانشناس بسياري از افراد ـ چه جوانان و چه نوجوانان ـ به دنبال پاسخ به نيازهاي خود هستند كه امكان دستيابي به آنها در دنياي واقعي وجود دارد. وقتي در فضاي واقعي و ارتباطات چهره به چهره با فردي آشنا مي شويم اشراف كامل داريم كه او چه كسي است اما در فضاي مجازي اين طور نيست. بسياري از افرادي كه به اين فضاها وابستگي پيدا مي كنند پتانسيل پاسخگويي به نيازهاي دنياي واقعي را ندارند. ممكن است اين افراد در زندگي شان ناكامي هايي داشته و از قابليت برقراري ارتباط و دوستيابي برخوردا نباشند. فضاي مجازي ـ همان طور كه از اسمش پيداست ـ فضايي دروغين است كه هركس مي تواند چهره دلخواهي از خودش را در آن نمايش دهد. در نتيجه با تصوير غير واقعي از خود يك عزت نفس دروغين و كاذب مي سازد و ارتباطات بين فردي را شروع مي كند. در مورد اين آشنايي ها چند مشكل وجود دارد: ۱. اطلاعات آدم ها غير واقعي است. ۲. هيچ پروسه ارتباطي معنادار و منطقي اي صورت نمي گيرد و فرد با يك تصوير و تاريخچه از خودش با ديگري آشنا مي شود. ۳. وقتي وابستگي عاطفي به وجود مي آيد مشكلاتي ايجاد مي شود. بعضي افراد ترجيح مي دهند در همين فضا بمانند و گروهي سعي مي كنند اين آشنايي را به دنياي واقعي برسانند. در حالي كه هيچ شناختي از فرد ندارند و وقتي با او مواجه مي شوند و مي فهمند كه برخلاف تصورات شان بوده است؛ به طور مثال ممكن است آن قدرها كه فكر مي كردند طرف مقابل شان منطقي، عاطفي، مهربان و... نباشد. در نتيجه يك خلا به وجود مي آيد و فرد از خودش مي پرسد كه من در اين مدت با چه آشنا شده و در ارتباط بوده ام؟ بنابراين چنين ارتباطاتي را به هيچ عنوان توصيه نمي كنم كه اين قطعيت حاصل تجربيات جلسات مشاوره من بوده است. اين فضا نه لزوماً براي افراد مجرد، بلكه براي متاهل ها هم آسيب هايي به همراه دارد. وقتي فردي متاهل است نبايد عكسش را در فضايي قرار دهد كه هدفش دوستيابي است چون اين احتمال وجود دارد كه ارتباطات زن و شوهر مختل شود. براي آشنايي در اينترنت بايد به چند نكته توجه كرد: ـ اين فضا مجازي و غير واقعي است و با واقعيت آدم ها روبرو نمي شويم. ممكن است خودمان هم واقعيت را بيان نكنيم. چون ارتباط در فضايي صورت گرفته كه من و توي غير واقعي وجود دارد. بنابراين رابطه پايدار نيست. اگر به دنياي واقعي برسد با من و توي واقعي روبرو مي شويم و ممكن است اوج عشق و دوست داشتن به اوج تنفر تبديل شود. ـ در اين فضا سبك ارتباطات استاندارد انساني رعايت نمي شود. در ارتباطي كه مكانيسم استاندارد وجود دارد با يكديگر حرف مي زنيم، زبان بدن را مي بينيم و كلمات را مي شنويم. در فضاي مجازي تنها از جنبه اي استفاده مي كنيم كه كامل نيست. صحبت ها به طور تايپ شده بيان مي شوند. گفتگوي بياني و شفاهي وجود ندارد و اگر وابستگي ايجاد شود به جنبه ارتباطات انساني آسيب مي رساند. بسياري از احساسات مانند خشم، شادي و... با لحن مناسب شان بيان نمي شوند و زبان بدن وجود ندارد. ـ اين فضا ما را از ارتباطات واقعي، عيني و جدي دنياي بيرون دور مي كند. در دنيايي غرق مي شويم كه به بخشي از نيازهاي ما پاسخ مي دهد و اين فضا گل و بلبل است. حرف بدي به هم نمي زنيم و به همين دليل همه چيز جذاب است. طبيعتاً ترجيح مي دهيم به محض اينكه با همسر، پدر يا مادر دچار مشكل شديم به اين فضا پناه ببريم و به عنوان مكانيسم آسيب زننده حل مسئله از آن استفاده كنيم. در واقع دوستي هاي فضاي مجازي مانند ماده مخدر است و به محض اينكه از بين رفتند اثرات نامطلوبي ايجاد مي كنند. دكتر آناهيتا خدابخشي كولايي روانشناس و عضو هيات علمي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي دنياي اينترنت، دنيايي مجازي است كه واقعيت ندارد. در اين دنيا افراد مي توانند خيلي از واقعيت ها را درباره سن، وضعيت تحصيلي، ظاهر، وضعيت اقتصادي خانواده و... به طور غير واقعي مطرح كنند. حتي گروهي از افراد متاهل هم خودشان را مجرد معرفي مي كنند. ممكن است خانم هايي كه دوست دارند ازدواج كرده و به خارج بروند در اين فضاي مجازي با افرادي آشنا شوند كه در ايران هستند ولي به دروغ مي گويند كه در خارج از كشور زندگي مي كنند. در نتيجه آشنايي با اين افراد مشكلاتي برايشان ايجاد مي كند. به طور كلي در دنياي اينترنت فرصت ها براي دروغ گفتن زياد است. در مجموع در اين فضاها فرصت هاي اميدواركننده اي وجود ندارد. حتي افراد مي توانند عكس هايي از خودشان را در معرض نمايش بگذارند كه چهره خودشان نيست. در نتيجه ممكن است ساير آدم ها پس از ارتباط متوجه شوند كه شخص مورد نظرشان تناسب نداشته يا معضلاتي در چهره اش ديده مي شود. حتي چندين بار مراجعه كنندگان خانمي داشتم كه متوجه شده بودند همسران شان در يك شبكه اجتماعي مجازي خودشان را مجرد معرفي كرده اند و حتي اسم هايشان هم واقعي نيست. البته نمي گوييم هر كسي كه از اينترنت با فردي آشنا مي شود در ارتباطاتش مشكل دارد ولي به طور عمده كساني كه از طريق اينترنت با ديگران آشنا مي شوند با هدف خاصي سراغ اين دوستي ها مي روند؛ به طور مثلاً يا در حالت واقعي جذابيت ندارند و به دنياي مجازي پناه مي برند يا براي آشنايي با افراد خارج از كشور و ازدواج به اين فضا مي آيند. گروهي همه به صرف داشتن روابط جنسي يا اخاذي، براي دوستي هاي اينترنتي اقدام مي كنند. از سوي ديگر از اينترنت و گروهي از سايت هاي همسريابي، براي ازدواج هم استفاده مي شود. برخي از اين سايت ها كه مديريت شان خارج از ايران است قابل اطمينان نيستند اما سايت هايي كه زير نظر وزارت ورزش و جوانان فعاليت دارند، حرفه اي تر هستند و با همكاري متخصصان كار مي كنند. اين سايت ها ويژگي هاي افراد را به طور محرمانه ثبت مي كنند و از آنها مي خواهند كه ويژگي هاي همسر مورد نظرشان را بگويند تا براي آشنايي افراد را به هم معرفي كنند. در اين سايت ها آشنايي هاي پيش از ازدواج و همسريابي زير نظر مشاورات صورت مي گيرد تا مشكلي پيش نيايد. نكته ديگر اين است كه در بين مراجعه كنندگاني كه داشته ام آشنايي هاي اينترنتي موفقيت آميز نبوده و عمدتاً دروغي در ميان بوده است؛ به طور مثال مردي كه ۲۰ سال از خانمي بزرگتر بود با او ازدواج كرد و او را به آمريكا برد اما اين فرد در روستايي در آمريكا زندگي مي كرد كه دور از نقاط شهري قرار داشت و مشكلاتي براي خانم به وجود آمد.
اعتبار افزودن اعتبار به :سید نظر شما :	نقل قول