| آخرین ارسال ها |
| نوار پیام ها |
|
مدیریت پیام ها |
| نمایش موضوع به شکل عادی | |||
| اطلاعات نویسنده |
خیلی غمگینـــــه...حتــــــــما بخــــــــونید... .
جمعه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۴ ۱۲:۳۱ بعد از ظهر
[#10]
|
||
|
عضو
شماره عضویت :
901
حالت :
ارسال ها :
761
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
283
اعتبار کاربر :
8583
پسند ها :
894
تشکر شده : 676
|
همانطور که می دانید عشق ممکن است مجازی و یا حقیقی باشد متعلق عشق حقیقی فقط خداوند است و عشقهای دیگر چنانچه در جهت عشق به خداوند باشند مورد تایید می باشند اما اگر عشق مجازی مانعی برای رسیدن به خدا شود از نظر اسلام مطرود می باشد.از آن جهت که خدا کمال مطلق است پس عشق حقیقی تنها به خدا تعلق می گیردچرا که انسان فطرتا کمال جو است بنابراین فطرتا عاشق کمال مطلق(خداوند)می شود و عشق انسان به امور مجازی نیز نوعی پاسخ دادن به این نیاز فطری است.یکی از مهمترین تفاوتهای عشق مجازی و حقیقی این است که در عشقهای مجازی گاهی عاشق پس از رسیدن به معشوقش عشق او فروکش می کند ولی در عشق حقیقی درست بر عکس است زیرا در عشق حقیقی نه زوالی است و نه نقصانی. البته در سایه عشق حقیقی است که سایر عشق ها مثل عشق به پدر،مادر،همسر،فرزند و ....معنا پیدا می کند.بنابراین هر عشقی که انسان را به خداوند نزدیکتر کند مورد تایید و آنچه که انسان را دچار غفلت و فراموشی از یاد خدا کند مذموم می باشد.البته عشق مجازي نیز گاهی ممکن است تابع شهوات جنسی باشد که چون مبداء این عشق ها شهوت است در نهایت به همان شهوت ختم می شود ونمی تواند مقدمه ی رسیدن به عشق حقیقی باشد وبه قول شهید مطهری وصالش مدفنش می باشد یعنی به محض این که عاشق به معشوق رسید عشق فروکش می کند اما گاهی عشق های مجازی از مقوله ی عشق پاک هستند که دراین صورت می تواند مقدمه ی رسیدن به عشق الهی باشد.فراموش نکنیم که عشق زمینی تنها در صورتی می تواند ما را به عشق حقیقی برساند که ما به ضعف های آن آشنا باشیم وبدانیم که این نوع عشق به تنهایی نمی تواند پاسخگوی نیاز درونی ما باشد بلکه فقط بخشی از نیاز ما را تامین می کند.توجه کنید که اسلام محبت های دیگر را نفی نمی کند بلکه آنها را به سوی محبوب واقعی جهت می دهد. درتبیین عشق گفته اند:«المجاز قنطره الحقیقه؛ مجاز پل عبور برای رسیدن به حقیقت است». برخی از عارفان و شاعران معتقدند، که عشق حقیقی و الهی در ابتدا ممکن است به صورت عشق مجازی برای انسانی ظاهر گردد. ومراد از عشق مجازی عشق به انسان کامل است ( پیامبر واهل بیت ع )که این عشق انسان را به عشق حقیقی (= عشق الهی ) می رساند وگرنه از راه دیگر ( عشق شهوانی ) کسی به خدا نمی رسد چون این باطل است از راه باطل کسی به حق نمی رسد . هر چیزی که خداوند در وجود انسان قرار داده، به حق و به جاست . اگر به جا نبود ،هرگز در وجود انسان قرار داده نمی شد. خداوند انسان را به گونه ای آفریده که به ناچار به اموری وابستگی و دلبستگی و نیاز دارد. نیاز به آب و غذا و ازدواج، نیازهای بر حق و درست و واقعی می باشند که طبق مصلحت و حکمت در وجود انسان قرار گرفته اند. محبت به پدر و مادر و برادر و خواهر و همسر و دوستان و وابستگان و حتی به حیوانات و گیاهان، پرتوی از محبت بیکران الهی و شعاعی از آن خورشید تابناک مهر و محبت و لطف است.هرگز این گونه محبت ها مذموم و نکوهیده نمی باشد، بلکه برعکس این محبت ها، امری ممدوح و شایسته است . به نحو کامل در پیامبران و اولیا و انسان های برگزیده و برجسته وجود داشته است. محبت به پدر و مادر و فرزندان و همسر، شاخه ای از محبت الهی است و از آن جدا نمی باشد . محبتی در طول محبت خداوند و در ادامه آن است ،نه محبتی در مقابل محبت خدا و در عرض و کنار آن .باید به این محبت ها با این چشم نگریست و به آن چنین اعتقاد داشت. خداوند متعال این گونه محبت ها و علاقه ها را به حق در وجود انسان قرار داده تا زندگی دنیوی انسان استوار گردد و سامان پذیرد و نظم این جهان گسیخته نگردد. روشن است که اگر این گونه علاقه ها و محبت ها در دل انسان نبود، آدمی برای حفظ و نگهداری آن نمی کوشید و در این صورت بقای نوع او دچار خطر و نیستی می گردید.مهم این است که انسان به چیزهایی که مورد علاقه و محبت اوست، به چشم استقلال ننگرد، بلکه به چشم وسیله و ابزاری که وسیله سعادت اخروی اوست، نگاه کند، چون استقلال دادن به آن و آن را تمام مقصد و هدف و محبوب اصلی دانستن، و راه را به جای مقصد و وسیله را به جای هدف دانستن ، مذموم و نکوهیده است . موجب دور شدن انسان از خداوند و غفلت از او و گم کردن راه سعادت می گردد.هنر مردان خدا این است که با وجود زندگی در دنیا و محبت ورزیدن به مظاهر آن، لحظه ای از یاد خداوند غافل نمی شوند. http://www.askdin.com/thread40420.html |
||
|
|
||
