چهار ركعت نماز كند به دو سلام بخواند در ركعت اول بعد از «حمد» «توحيد» پنجاه مرتبه و در ركعت دوم بعد از «حمد» و «العاديات» پنجاه مرتبه و در ركعت سوم بعد از «حمد» «إذا زلزلت» پنجاه مرتبه و در ركعت چهارم بعد از «حمد» «إذا جاء نصر الله» پنجاه مرتبه و اين سوره «نصر» است و آخر سوره‏ اى است كه نازل شده و چون از نماز فارغ شود اين دعا بخواند

إِلَهِي وَ سَيِّدِي مَنْ تَهَيَّأَ أَوْ تَعَبَّى أَوْ أَعَدَّ أَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةِ مَخْلُوقٍ‏ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ فَوَائِدِهِ وَ نَائِلِهِ وَ فَوَاضِلِهِ وَ جَوَائِزِهِ‏

اى خداى من و سيد من هر كه بر در مخلوقى به اميد لطف و عطا و منفعت و فضل و احسان و جايزه مى ‏رود و براى عرض حاجت خود را ساخته و مهيا و آماده و مستعد مى‏ گرداند

فَإِلَيْكَ يَا إِلَهِي كَانَتْ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ فَوَائِدِكَ وَ مَعْرُوفِكَ وَ نَائِلِكَ وَ جَوَائِزِكَ‏

اى خدا به درگاه تو اينگونه ساخته و آماده و مهيا و مستعد به اميد عطا و جود و بخشش و احسان و جايزه تو آمده ‏ام

فَلاَ تُخَيِّبْنِي مِنْ ذَلِكَ يَا مَنْ لاَ تَخِيبُ عَلَيْهِ مَسْأَلَةُ السَّائِلِ وَ لاَ تَنْقُصُهُ عَطِيَّةُ نَائِلٍ‏

پس خدايا مرا از آن بخشش‏ها محروم مكن اى كسى كه سائلى را در سؤال محروم نخواهى كرد و گنج عطاى تو از بخشش كم نخواهد گشت

فَإِنِّي لَمْ آتِكَ بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لاَ شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِشَفَاعَتِهِ‏ إِلاَّ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ‏

و من بر در احسانت نه به اتكاء بر عمل صالحى كه انجام داده ‏ام آمده ‏ام و نه هيچ مخلوقى را غير محمد و آل محمد رحمت هاى تو بر او و بر ايشان براى تقرب به درگاهت شفيع آورده‏ ام

أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخَطَّائِينَ عِنْدَ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ‏

به درگاهت آمده ‏ام به اميد عفو بزرگ تو كه براى خطا كارانى آماده ساخته‏ اى كه عمرى بر گناهان اصرار كرده ‏اند

فَلَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى الْمَحَارِمِ أَنْ جُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ

و طول مدت اصرارشان بر گناهان تو را مانع از عفو و مغفرت بر آنها نگرديد

وَ أَنْتَ سَيِّدِي الْعَوَّادُ بِالنَّعْمَاءِ وَ أَنَا الْعَوَّادُ بِالْخَطَاءِ

و تو سيد من هستى و بخشش و احسان عادت و ذاتى توست چنانكه گناهكارى عادت من است

أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ‏

و از تو درخواست مى ‏كنم به حق محمد و آل پاكش كه از گناه بزرگ من در گذرى

فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلاَّ الْعَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ‏

كه گناه بزرگ را كسى غير تو اى خداى بزرگ نمى ‏بخشد اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ اى خداى بزرگ.