آخرین ارسال ها |
نوار پیام ها |
مدیریت پیام ها |
نمایش موضوع به شکل عادی | |||
اطلاعات نویسنده |
فاطمیه قصه گوی رنجهاست
یکشنبه ۲ اسفند ۱۳۹۴ ۰۱:۰۹ بعد از ظهر
[#6]
|
||
بانو
شماره عضویت :
338
حالت :
ارسال ها :
1296
محل سکونت : :
تهران
جنسیت :
تعداد بازدیدکنندگان :
599
اعتبار کاربر :
18023
پسند ها :
1309
تشکر شده : 2426
|
غم بود و داغ بود و وداع سپیده بود خورشید هم ز شرم به مغرب خمیده بود رد می شدند مادر و طفلی سیاه موی از کوچه ای که وقت غروبش رسیده بود مثل همیشه بر سر این راه جبرئیل از رد پای خاکی شان بوسه چیده بود آئینه ای که طاقت آهی نداشت آه این چند روز زخم ترک را چشیده بود حالا غریبه ها سر راه عبور او یک دست را به نیت سیلی، کشیده بود نامحرمی که کینه ی این خانواده داشت حالا دوباره نام علی را شنیده بود کودک دوید تا نگذارد ولی چه سود دستی حرام بر رخ مادر رسیده بود دیوارهای سنگی این کوچه شاهدند افتاده بود مادر ، دیگر بریده بود ضربی ز روی و ضربه ای از پشت دست خورد در هر دو گونه جای کبودی کشیده بود برخواست روی پا و زمین خورد و ناله کرد خطی ز خون ز گوشه ی چشمش چکیده بود رد می شدند مادری و طفلی سفید موی از کوچه ای که قامتشان را ندیده بود |
||
|